Het is crisis. Coronacrisis. Dat manifesteert zich voor iedereen op een andere manier. Hoveniers en ontwerpers lijken dit keer niet zwaar geraakt te worden gelukkig.
Natuurlijk kan ik niet anders dan in deze tijden weer het woord biodiversiteit in de mond nemen (laat het me weten als je dat zat wordt). Want corona is geen straf van God. Het is natuur. Virussen en bacteriën zijn er. Altijd en overal. Evolutie is altijd en overal. Ja, ook als je in de bijbel gelooft. Dus een virus muteert, altijd en overal.
Plagen zijn er altijd en overal. Zoals de eikenprocessierups. De buxusmot. COVID-19. Het duurt even, maar dan komt er weer een nieuwe balans in de natuur.
Het is vooral zaak om te kijken wáar de disbalans vandaan komt. Meestal zijn de natuurlijke situaties chronisch verstoord. Helaas niet bij corona, dat is een nieuwe ontwikkeling. Maar wel eentje die door het dicht op elkaar leven en de vele reisbewegingen supersnel om zich heen grijpt.
De buxusmot net zo. Als er monoculturen gebruikt worden en er ontwikkelt zich een belager, dan heeft die een luilekkerland.
Dus ja, sorry hoor, maar dan komt biodiversiteit weer om de hoek kijken. Een rijke en gevarieerde omgeving – lichaam, bodem, ecosysteem – zal minder snel ontsporen. En kan veel sneller de balans weer vinden.
Dr James Lovelock, honderd jaar oud en bezig met een volgend boek, poneerde via de Gaia-hypothese – uit 1974! – dat dat zelfs voor de hele aardbol geldt.
Ik wens u allen veel sterkte en balans toe de komende tijd.
