En alweer een prachtige winterse dag, schrijf ik onder een foto die ik plaatste op Instagram en Facebook. Ik ben duidelijk in euforie, kan mijn geluk niet op. Wat een cadeautje is deze winterse week in februari.
Ik ben een wintermens. Zodra de temperaturen beginnen te dalen in september, word ik een stuk gezelliger. De natuur, het licht, de frisse neus: ik vind het heerlijk. En komt er dan ook nog sneeuw en ijs, dan kan ik mijn geluk helemaal niet op! De schoonheid van de natuur, de serene stilte die ontstaat door de dempende werking van de sneeuwlaag: magisch is het!
Zakelijk kost het elke hovenier geld en mij dus ook. Maar moeten we daar nu om malen? De afgelopen jaren stelden de winters nauwelijks nog iets voor. De trein bleef maar doordenderen. We waren in januari al zo druk dat ik me soms afvroeg of het al maart was. Maar nu kwam de trein even tot stilstand. Mijn medewerkers zijn thuis en zelf kan ik ongestoord bijwerken. Aan de lopende band maak ik ontwerpen en offertes, en doe ik de dingen die al maanden op zich laten wachten.
Gelijktijdig probeer ik voldoende van al dat moois mee te krijgen. Rond de middag loop ik een lange wandeling met de hond door de bossen van Maarheeze. Uiteraard kom je dan klanten tegen. Mensen die denken dat ik niet aan het werk ben. Ze moesten eens weten wat ik tijdens deze wandelingen allemaal voor plannen smeed. Mijn hersencellen maken overuren.
Nee, het is een groot cadeau deze week. Tussen al dat bijwerken, schaatsen en genieten door, krijg ik ook nog een handtekening onder een opdracht van een slordige €45.000. Er heerste een ontspannen sfeer met een lekker winterzonnetje tijdens de bespreking. Ook nog mijn target gehaald…
