Groen verbindt

Groen verbindt, hoor je vaak. Maar groen verwijderen verbindt ook, zo ondervond ik toen ik afgelopen weekend alle struiken uit de voortuin aan het rooien was. Om de haverklap kwamen buren of zelfs wildvreemde personen een praatje maken. ’Wat ga je met de tuin doen?’ was de meest gehoorde vraag.

Momenteel gaat de jaren zestig-wijk waar ik woon op de schop. De hele buurt moet zo’n 50 cm worden opgehoogd. Dit betekent dat ook het park voor mijn deur en alle voortuinen leeg moeten, waarna er een laag zand op wordt gestort.

Het was altijd een groene wijk, met veel bomen en struiken in de tuinen, moerascipressen in het park en een grote treurwilg aan de vijver. Uiteraard was bekend dat alle struiken en een deel van de bomen zouden verdwijnen. Toch sta je raar te kijken als je ’s avonds thuis komt en, op een paar bomen na, al het groen in de buurt is verdwenen.

Het is alsof je de wijk weer ziet zoals deze ruim vijftig jaar geleden werd gebouwd. Wel lekker veel licht in huis. Voor de gekapte bomen komen kleinere exemplaren prunussen in de plaats. Verder komt er een natuurvriendelijke oever bij de vijver en een schelpenpad. Met dat openbaar groen komt het wel weer goed op den duur.

Minder optimistisch ben ik over de particuliere tuinen. De buren hadden een vijver in de voortuin, maar die gaat eruit. In plaats daarvan komen tegels en een beukenhaag. Bij de overburen zie ik ook al een pakket met tegels van een bekende stenenleverancier staan. Ik vrees dus dat het vooral ’Plant eruit, tegel erin’ wordt bij de meeste buren.

Overigens was er een slimme collega van u die deze week bij iedereen een briefje in de bus stopte: „Hovenier Erwin, voor al uw groenonderhoud en (her)bestratingen.” Met zijn 06-nummer erbij uiteraard.