Al jaren ben ik met hart en ziel verbonden aan het kKik Huiskamerfestival. Warmondse huiskamers worden omgebouwd tot intieme theatertjes waar de podiumkunsten worden gevierd. Nadat alles vorig jaar werd gecanceld, willen we er dit jaar weer helemaal voor gaan.
We bekijken bijzondere huizen en boeken de beste kleinkunstartiesten. Ik krijg er gaandeweg meer zin in. Kroegen doen mee en sponsors maken de duurste boekingen mogelijk. De oplopende coronacijfers baren ons zorgen, maar we voldoen aan de regels, dus geen vuiltje aan de lucht. Intussen ben ik druk met beplantingsplannen en nieuwe klanten. November is altijd een maand van je schouders eronder zetten. Wekelijks ben ik in Boskoop en sleep aanhangers vol groen spul de tuinen in die afgelopen zomer zijn aangelegd. Heerlijk!
Dan is er de vrijdagse persconferentie waarin nieuwe maatregelen worden afgekondigd. Rutte is amper uitgesproken of we hebben in onze Whatsapp-groep de conclusie getrokken: het festival kan doorgaan met QR-check. „Misschien wel handig om de gemeente te polsen,” merkt iemand op. „Die rugdekking hebben we wel nodig.”
De ambtenaar helpt ons uit de droom. Het evenement wordt niet toegestaan om geen gedoe met huisfeesten te krijgen. Het besluit slaat in als een bom. Hier hadden we niet op gerekend. De beslissing is niet op inhoudelijke gronden genomen maar op beeldvorming en dat schuurt. Ik ben er chagrijnig van. „Je zal maar in de evenementenbranche zitten,dan was je al anderhalf jaar de klos,” zegt mijn vrouw. Daar heb ik niks tegenin te brengen.
De volgende dag sta ik planten uit te zetten in een tuin. Het is heerlijk zacht weer. Roodborstjes vliegen af en aan. Tja, gelukkig ben ik in de tuin.
