De meeste mensen deugen

Ik begon 2020 met het lezen van ‘De meeste mensen deugen’ van Rutger Bregman. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat er een reden was: ik verloor in 2019 af en toe het vertrouwen in de mensheid. Ik had veel akkefietjes met verschillende mensen. Bijvoorbeeld met een klant waar we stormschade hadden geruimd.

De betreffende dame, waarmee ik een jarenlange relatie had, weigerde te betalen. Ze zou mij pas betalen als de verzekering het schadebedrag had uitgekeerd. Ik had het haar echter van tevoren gezegd: of de verzekering uitbetaalde of niet: zij moest mij de rekening betalen. Ze was niet voor rede vatbaar en liet mij een half jaar op mijn geld wachten. Onredelijk als ze was, werd de samenwerking door háár beëindigd.

Mijn mensbeeld was verslechterd en ik moet zeggen: het boek van Bregman stemde mij weer hoopvol. Kort daarna brak de pleuris uit: we kwamen in de coronapandemie terecht. Ik verbaasde me hoe stil het werd op straat in de eerste, intelligente lockdown. Wat hielden veel mensen zich er keurig aan! Ik was een trotse Nederlander. Op Black Friday was ik dat niet meer: wat een schande, het winkelend publiek leek wel van God los!  De regering stond niets anders te doen dan de boel op slot te gooien.

Het komt telkens weer door een paar rebellen die het voor de rest verpesten. Dat zie ik – en waarschijnlijk herkent u dat – ook binnen mijn bedrijf. De meesten doen wat je verwacht, maar er zijn er altijd die de randjes opzoeken of erover heengaan. Je moet dus constant je beleid strak hanteren, anders loopt het uit de hand. Aan het einde van dit jaar kan ik concluderen dat Rutger Bregman gelijk heeft: de meeste mensen deugen. Er zijn er helaas altijd een paar die het niet kunnen of willen begrijpen…