Soms kom ik bij tuinbezitters en verbaas ik me over de afstand tussen hen en alles wat groeit en bloeit in hun tuin. Er is, gelukkig voor hoveniers, veel gebrek aan kennis bij een grote groep tuinbezitters.
Zo lijden veel tuineigenaren aan snoei- en mestvrees. Ze zijn bang om ook maar een piepklein stukje van een struik af te knippen. Vrezen dat deze dan kapot gaat. Weer anderen durven wel, maar zijn bang dat het voor snoeiwerk te vroeg of te laat is. Kreeg de afgelopen weken verschillende telefoontjes: „Ik wil mijn Catalpa nog snoeien maar die is al aan het uitlopen, mag dat dan nog wel? En: „Ik wil mijn hortensia’s nog snoeien maar er zitten al knoppen aan. Kan dat nog?”
Mestvrees is een ander probleem. Mensen nodigen me dan uit eens langs te komen. Want: „Het wil maar niet groeien.” Vaak zie je dan geelverkleurde, zieltogende planten in hun tuin staan. „Mest u wel eens?” vraag ik dan. Uit het antwoord blijkt dan meestal dat dat na de aanleg van de tuin niet meer is gedaan. Ter illustratie vraag ik dan: „Zelf wel nog gegeten de laatste tijd?” Daar vloeit dan meestal een opdracht uit om te komen bemesten.
Zo gebeurde ook bij Bianca, een keurige dame in Weert. Toen ik haar tuin bezocht, viel me op dat bij haar alles van een goed merk was. Het koffiekopje was van Wedgewood en de koffie van Nespresso. Haar Fiat 500 was gestyled door Gucci.
Afgelopen week belde ik haar dat we vrijdag langs zouden komen om de bemestingsopdracht uit te voeren. „Stinkt het dan niet te veel in het weekend?” vroeg ze. Ik kon het niet nalaten en antwoordde: „Nou, we hebben tegenwoordig mest met een heerlijk luchtje van Ralph Lauren.” Het was even stil aan de andere kant van de lijn, dus ik vreesde dat ik over het randje was gegaan. Bianca bleek echter gevoel voor humor te hebben en antwoordde: „Oh, als dat kan, doe dan maar met Chanelgeur, dat vind ik veel lekkerder.”
Foto: Rrrainbow / Shutterstock.com
