Ja hoor, daar gaan we weer. Weer een incident met gewasbeschermingsmiddelen dat de voorpagina haalt, was mijn eerste reactie enkele weken geleden. Dit keer eerst de sierteelt en aansluitend de aardbeienteelt op de voorpagina. Na goed lezen bleek er keurig binnen alle toelatingsregels gehandeld, maar de toon was gezet.
We weten allemaal, een goede titelkop zorgt voor een groter lezersbereik. Nieuws maken noemen we dat. Dit keer geïnitieerd door een club die gewasbescherming gelijk trekt met gif en hier het grote doel aan heeft gekoppeld om ’gif’ volledig uit te bannen. Ik zou deze club vandaag wat symbolisch willen omschrijven als luizen in de pels.
Ik moet bekennen, deze partijen doen een aantal zaken heel slim. Met doordachte ‘framing’ worden statements gemaakt, onder meer. dat er van alles mis is in de land- en tuinbouw. Onterecht natuurlijk, maar bij de gemiddelde consument wordt iedere keer een zaadje geplant dat kan gaan uitgroeien tot een venijnige struik met stekels.
Het vizier van deze organisaties staat 100% gericht om de inzet van gewasbeschermingsmiddelen uit te bannen. En daar zijn natuurlijk allemaal een heleboel prima argumenten voor te verzinnen om dit ook te legitimeren. Slecht voor mens, dier, milieu en biodiversiteit. En deels is dit ook zo, zullen we al snel toegeven. Ze worden niet voor niets betiteld als bestrijdingsmiddelen/gewasbeschermingsmiddelen.
Wanneer je goed naar de argumentatie kijkt van deze partijen, valt op dat men alle negatieve effecten bijzonder goed weet uit te lichten. De vraag is of positief omdraaien wellicht ook productief is: een stof die bloemen, planten en vruchten gezond en vitaal houdt. Een stof om misoogsten te voorkomen waardoor consumenten van gezonde voeding of mooie bloemen en planten zijn te voorzien. Hier zijn vermoed ik nog wel wat meer interessantere varianten te bedenken. Nu schrijf ik dit uiteraard met een knipoog.
We moeten onderkennen dat gewasbeschermingsmiddelen gewoon niet sexy zijn. De politiek wil er zijn handen niet aan branden. Het resultaat is een haperende uitvoering van het toelatingsbeleid voor zowel bestaande als nieuwe (groene) gewasbeschermingsmiddelen. Het ongelijke Europese gewasbescherming speelveld is in deze ook niet gelijk. Toelatingen worden op landelijk niveau geregeld.
Los van de enorme doorlooptijd bij het CTGB waardoor nieuwe middelen pas na drie jaar het toelatingsproces in kunnen. Dan gaat het toelatingsonderzoek pas beginnen. Ook bij de biologische bestrijding hebben bedrijven last van de trage toelating van hun producten. Dat geldt dus ook voor de biologische teelt die belang heeft bij een middelenpakket (binnen SKAL criteria). De verduurzaming wordt dus integraal geremd. In mijn beleving een zeer kwalijke zaak. Als gevolg hiervan ontstaan bij steeds meer bedrijven kwaliteitsproblemen die soms tot misoogsten leiden. Persoonlijk verwacht ik dat we dit komende jaren steeds meer gaan zien in alle plantaardige sectoren.
Communicatie kan een krachtig instrument zijn om maatschappelijke draagvlak voor duurzamer telen, waarbij verlaging van de milieulast als resultaat, wat mij betreft buiten kijf staat. Wie moet deze communicatie doen? Ik ben ervan overtuigd dat je dit niet alleen moet overlaten aan de brancheorganisaties en sectorvertegenwoordigers. Je kan als ondernemer uiteraard zelf ook wat doen. Een eenvoudige start is om deze dilemma’s in de eigen sociale of maatschappelijke omgeving te delen. Ik vermoed dat je verrassende reacties gaat ontvangen. Veel stenen in de vijver zorgen voor grote golven. Ik heb alvast de eerste steen gegooid, jij ook?