In de Verenigde Staten wordt volgende week de zesde renteverhoging doorgevoerd sinds eind 2015. De dollar geeft echter geen krimp. Dat heeft alles te maken met de wijze waarop het beleid van president Trump de waarde van de Amerikaanse munt ondergraaft.
ECB-voorzitter Mario Draghi heeft de spanning mooi opgevoerd in de aanloop naar de publicatie van de definitieve inflatiecijfers van de eurozone komende vrijdag. Hij vertelde woensdag dat de ECB waarschijnlijk doorgaat met het opkopen van obligaties en activa zolang de onderliggende inflatie in de eurozone niet in de buurt komt van 2%.
Die opmerking wijst erop dat de kans op een renteverhoging voor het eind van dit jaar een stuk kleiner is geworden. Kleiner dan waar het rond de jaarwisseling nog naar uitzag. Dat is een groot verschil met de Verenigde Staten. Zoals het er nu naar uitziet, staat de rente in dat land over een week zelfs al hoger dan nu.
De Federal Reserve (Fed) neemt woensdag 21 maart een rentebesluit. Volgens economen is er een kans van ongeveer 90% dat de bank dan de zesde renteverhoging binnen 2,5 jaar gaat doorvoeren. Wat betreft inflatieontwikkelingen staat het licht in ieder geval duidelijk op groen voor een nieuwe rentezet. Woensdag werd bekend dat het prijspeil in de Verenigde Staten vorige maand 2,8% hoger lag dan een jaar eerder. Een zeer matige loonstijging lijkt de belangrijkste reden waarom de Fed er nog voor kan kiezen om een renteverhoging uit te stellen.
Loonstijging valt tegen
Vorige week vrijdag bleek uit cijfers dat het aantal banen in de Verenigde Staten stevig groeit en dat de werkloosheid met 4,1% zeer laag blijft. Het gemiddelde uurloon lag echter slechts 0,1% hoger dan in de voorgaande maand. Hogere salarissen vormen gebruikelijk een belangrijk ingrediënt voor stijgende consumentenuitgaven, die vervolgens leiden tot een oplopende inflatie. Zelfs als de Fed ervoor kiest om nog even te wachten, blijft de centrale bank op koers liggen voor drie renteverhogingen voor het eind van 2018. Hierdoor loopt het verschil met de Europese rente waarschijnlijk op naar 2,5%.
De groeiende rentekloof maakt het voor spaarders steeds aantrekkelijker om vermogen aan te houden op een Amerikaanse rekening. Op de obligatiemarkt ontvouwt zich een vergelijkbaar patroon. In de Verenigde Staten is het rendement op staatsleningen met een looptijd opgelopen tot 2,8%. Dat is maar liefst 2 procentpunt meer dan bij Duitse staatsleningen. Ondanks het grote en groeiende renteverschil, heeft de dollar sinds begin 2017 alleen maar terrein verloren ten opzichte van de euro.
Kracht van de euro
Voor een deel is dat de kracht van de euro. Die heeft de wind in de rug door een aan kracht winnend economisch herstel in de eurozone. Er is echter meer aan de hand. Ondanks de opmerkingen van Draghi en de Amerikaanse inflatiecijfers geeft de wisselkoers EUR/USD geen krimp. De belangrijkste onderliggende oorzaak van de dollarzwakte is het beleid van president Donald Trump. Zijn plannen om de belastingen te verlagen en overheidsuitgaven te verhogen, leiden tot een stijging van het begrotingstekort. Hierdoor worden partijen terughoudender om hun geld in Amerikaanse staatsleningen te stoppen.
Een tweede manier waarop Trump de waarde van de dollar ondergraaft is via zijn manier van regeren. Hij creëert veel onzekerheid met impulsieve berichten op Twitter en trekt zich niets aan van adviezen van zijn naaste medewerkers, die bovendien maar weinig baanzekerheid hebben. Het opstappen van economisch adviseur Gary Cohn leidde op 7 maart tot een koersdaling op de beurzen.
Eerder deze week zette Trump minister van Buitenlandse Zaken Rex Tillerson aan de kant. De onvoorspelbare koers van Trump doet vermoeden dat er voor een herstelbeweging van de dollar meer nodig is dan enkele renteverhogingen van de Fed.
