Het aanwezige oppervlaktewatersysteem is beter in te zetten voor de opvang en buffering van regenwater. Dat kan door rekening te houden met de belangen en functies van oppervlaktewater voor zowel glastuinbouw als natuur, veehouderij, recreatie en waterveiligheid.
In de case studie ‘Greenport West Holland – Pijnacker West’ hebben onderzoekers van Wageningen University & Research, Erasmus Universiteit in Rotterdam en Leiden Universiteit manieren verkend rond het delen van oppervlaktewater (berging). Relevante stakeholders werden geïnterviewd over kansen en voorwaarden om samen te werken met de glastuinbouw op het gebied van waterdeling. Dit heeft geresulteerd in vier mogelijke scenario’s en locaties voor hemelwaterberging binnen het huidige watersysteem in Oostland.
Samenwerkingsverbanden
Voor de locaties in Oostland is een schatting gemaakt van de maximale hoeveelheid regenwater die kan worden geborgen en zijn ideeën ontwikkeld over de benodigde organisatie- en samenwerkingsvormen. Uit de berekeningen bleek dat in een statisch systeem de bergingscapaciteit van deze locaties niet volledig zal voldoen aan de (zoet-)waterbehoefte van het glastuinbouwgebied, zeker niet tijdens lange periodes van droogte. De onderzoekers denken echter dat unieke samenwerkingsverbanden mogelijk zijn, die zowel in de waterbehoefte van de glastuinbouw als die van de omgeving voorzien. Daarnaast creëert een samenwerkingsverband een netwerk van verschillende actoren, die gezamenlijk verantwoordelijk zijn voor de ontwikkeling en het behoud van het gebied, zowel economisch als op het gebied van natuur (biodiversiteit). Dit kan bijdragen aan een verdere legitimering van de glastuinbouw in de regio
Meer info vindt u op de site Glastuinbouw Waterproof.
