Ik weet het nog goed. Ik zat in het eerste jaar van mijn agrarische lerarenopleiding en had voor het eerst een les boomteelt. Ik kwam van de MEAO want ik heb een paar jaar gedacht dat kweker worden niks voor mij zou zijn. Het kan verkeren. De eerste keer boomteelt dus. De klas gevuld met gastjes uit allerlei windstreken. Van Limmen tot Venlo, en van Breda tot Klazienaveen.
„Goedemorgen dames en heren, ik ben Monique, de boomteeltdocent van deze Stoas-hogeschool. Ik mag jullie de komende vier jaar wat leren over de boomkwekerij in Nederland. Hebben jullie er zin in?” Wij met zijn allen knikken want wisten wij veel wat er allemaal zou komen. En Monique leek wel enthousiast, dus dat scheelt al de helft. Ze pakte de kaart van Nederland erbij en ging verder. „Zo, laten we eerst eens even kijken waar de boomteelt in Nederland zich geconcentreerd heeft. Dit hier is Boskoop.” Ze wijst op een stipje vlakbij Gouda. Dat kende ik tenminste, van Boskoop had ik nog nooit gehoord.
„Dit is eigenlijk niet alleen het boomteeltcentrum van Nederland, maar eigenlijk van de hele wereld.” Achter mij hoor ik twee Limburgers snoeven. Ook vanuit de Achterhoek werd het onrustig. Monique ging vrolijk verder en vertelde over de prima grond, de kanaaltjes, de noeste kwekers en het brede sortiment. Het klonk toen al idyllisch, romantisch bijna. Mijn eerste aanraking met de boomteelt in Nederland was een twee uur durende hommage aan Boskoop. En toen kwam de pauze.
„Boskoop, pffrt.” Een Limburger had zich netjes ingehouden maar kwam nu los. „De boomteelt in Nederland wordt steeds efficiënter, en er is één dorpje wat dapper, maar bokkig standhoudt tegen die vernieuwing.” „Boskoop, is dat dat plantenmuseum?”, vulde een Brabander aan.
Ik moest zomaar aan dit verhaal denken omdat het volgende week weer Plantarium is. Een toonaangevende beurs was het ooit. Of is het nog, ik weet het niet zo goed en dat zegt ook wat. Maar euhm, Boskopers, dat idyllische beeld kreeg ik al ongeveer in 1990. Letten jullie wel op, dat er binnen een paar jaar geen bootjes met Chinese toeristen door jullie grachtjes varen. Beetje bijblijven hé, hophop, niet zo bokkig.
