Eind jaren ‘90, een trotse nerveuze opa en familievriend bestelt een geboorteboeket voor zijn zoon en schoondochter. ‘Maarrr Inge geen bloem aanraken totdat ik het startsein geef’. Er waren namelijk complicaties. Maar het moment dat hij het startsein gaf om het boeket te maken, was onvergetelijk. Een jongetje, een lieve downsyndroom kleinzoon met de knappe familielooks was geboren!
Onze families leerden elkaar kennen op het handbalveld. Mijn vader coachte het eredivisieteam van Karin, de dochter van de familievriend. Haar vader werd voorzitter van het handbalcluppie en was even mijn baas. Ik liep tijdens de modeacademie stage bij het familiebedrijf ROKA fashion (afgeleid van de kindernamen Ron-Karin). Karin werd naast een handbalmaatje mijn stagebegeleidster. Wat een lol beleefden we in die periode, maar ik heb ook veel geleerd. Karin werd later, toen ik voor mezelf was begonnen, een trouwe klant, net als haar ouders. Maar bovenal door de jaren heen heel dierbaar, net als haar schoonzusje Iris. Tijdens mijn stage was Ron nog de knappe broer van Karin en nog niet werkzaam in het bedrijf, maar hij is samen met zijn zus de motor geweest achter het herenbruidsmode-imperium.
Vorige week zat ik verdrietig en nerveus bij Ron aan de keukentafel en zei hij: ‘Iedere dag worden dit soort bommetjes gedropt in een gezin, nu is de bom bij ons gevallen’. Ron was getrouwd met Iris. Voorafgaand aan hun ‘beperkte’ zoon was er een kindje dat het levenslicht niet mocht zien, dus tsja bommetjes….. Een hartje van lieve zalm- en pastelkleurige roosjes kwam jaarlijks terug, rouwwerk voor schoonouders volgde… het waren altijd waardevolle gesprekken aan hun keukentafel waar inmiddels ook hun prachtige volwassen dochter aanschoof. Want de liefde van Ron en Iris werd twintig jaar geleden opnieuw beloond met een wondertje.
Gesprekken aan de tafel van mooie lieve Iris, die rond kerst ziek bleek, en al haar liefde in haar gezin stopte en samen met de hele familie ervoor zorgde dat hun zoon thuis kon blijven wonen. Deze dappere ‘engel’ van de familie nam deze week afscheid van het leven na een intens ziekteproces. En dus werd net als vorig jaar een bom gedropt. Toen overleed opa, de pater familias, na een kort ziekbed. Ron kan inmiddels geen bloemen meer zien, associeert dit met ziekte en verdriet, maar het was heel fijn om de bloemenwensen voor deze bijzondere lieverd te mogen vervullen. ‘Angel wings’ op de witte kist, zo passend, maar wat een contrast, want deze bom dreunt hard na!
Tekst Inge Quint, IQ Flower Art
