‘Duurzaamheid’ is momenteel een vaak gehoord woord in het buitengebied. Op allerlei manieren, te pas en te onpas, hebben wij het over duurzaamheid. Zelfs het Kunduz- of lenteakkoord is op duurzaamheid gericht! Mijn fiscale hart gaat er sneller van kloppen, maar van de papierwinkel die vaak aan duurzaamheid verbonden is, krijg je een hartverzakking.
Hoe het ook zij, maar ‘duurzaam’ is al van een paar jaar geleden en niet helemaal meer spiksplinternieuw. Al enkele jaren bestaan immers de VAMIL, de MIA en de EIA.
De EIA is de energie-investeringsaftrek en daaronder vallen de zonnepanelen. Die verschijnen steeds meer in het buitengebied op de daken van stallen en schuren. Daarvan wordt beweerd dat deze meer dan 20 jaar meegaan en dat ze in 11 jaar zijn terugverdiend. Vanzelfsprekend kan ik niet instaan voor deze uitkomsten want ze zijn steeds afhankelijk van de gekozen aannames door de verkoper van de zonnepanelen. Goed voor het milieu is het wel.
Als u overweegt zonnepanelen aan te schaffen en u voldoet aan de voorwaarden, kunt u met de EIA 41,5% van de investeringskosten extra aftrekken van de fiscale winst. Dat geeft financieel voordeel. de omvang daarvan is afhankelijk van het voor u geldende belastingpercentage. De EIA komt bovenop de ‘gewone’ investeringsaftrek.
Opmerkelijk is dat de EIA ook binnen bereik van ondernemers komt als zij de zonneboiler, zonnecollector of zonnepaneel door een leasecontract ter beschikking stellen aan derden. Deze derde kan een particulier zijn en in sommige gevallen de ondernemer zelf. De zonneboilers, -collectoren en -panelen worden dan als afzonderlijke bedrijfsmiddelen aangemerkt, die geen onderdeel uitmaken van de woning waarin of waarop zij worden aangebracht. De ondernemer krijgt de aftrek en de particulier krijgt de warmte. Hoe mooi kan het zijn.
Van dit onderdeel van de regeling krijg ik al meteen een warm gevoel. Het mooie is dat ik dit gevoel met u kan delen totdat het EIA-budget voor 2012 van 151 miljoen overschreden wordt.
