Ik ben na carnaval nog nooit zo fit geweest. Geen zere keel, geen gehoest, een stuk minder kater, mijn fiets staat nog steeds topfit in het schuurtje en ik heb vooral geen gat in mijn portemonnee. Een geluk bij een ongeluk dat het juist tijdens deze Carnaval zo stervenskoud was trouwens. Dat was geen pretje geweest om met een gevoelstemperatuur van –15°C in een zwetend carnavalsniemanddalletje van kroeg naar kroeg te lallen.
Nog zo’n voordeel. Ik weet nu eindelijk hoe Zoom werkt. En Teams. En Skype. En met een beetje fantasie gaat dat geweldig. Niemand ziet dat mijn broek vuil is van de potgrond. De camera staat op je kop gericht, dus dat randje zand onder je nagels valt nu ook veel minder op. Wel zie ik op andere achtergronden dat veel kantoren tegenwoordig wat moderner ingericht zijn dan het mijne, maar goed, dat prikkelt mijn fantasie dan weer om wat aan die muur achter mij te gaan doen. Dus we gaan er alleen maar op vooruit.
En dan die vorst en die sneeuw! Wat een geluk. Hoeveel planten zouden er doodgevroren zijn? Of gestorven aan het gestrooide zout op de inrit of het looppaadje naar het huis? Dat opent een briljante vervangingsmarkt, collega’s! Sowieso ziet het er zonnig uit voorlopig. De temperaturen lijken omhoog te schieten, dus zowat alles in de kas schiet vol in het schot. Dat maakt alles mooier.
Het vaccineren schiet eindelijk een beetje op en volgens mij valt het wel mee met die Britse variant. De Brexit loopt al weer een tijdje, dus iedereen weet daar ook wat hij moet doen. Nee, het ziet er goed uit voor de komende tijd. Een hoop mensen die nog niet in de horeca kunnen werken voorlopig, dus handjes zijn er ook voldoende.
U leest het al, ik heb al voorjaarskriebels. Heb ook een tijdje geen talkshows gekeken, dat helpt ook enorm trouwens. Goed, ik was dus ff klaar met al die negativiteit, laten we maar beginnen aan de lente. En denk erom, er zijn niet minder kansen dan andere jaren, ik geloof zelfs meer, gaat u mee op zoek?
