Al weken luchten we zo ruim mogelijk. Bijna overal gaat tegenwoordig bitterzout bij om het gewas zo hard mogelijk te krijgen. Watergeven? Dat doen we ’s morgens al om 5 uur om de plantjes zo droog mogelijk de dag door te krijgen. En dan gooien we ook nog wat uitvloeier in de mestbak. Alles om schimmels te voorkomen.
Sterker nog, half september zijn we al begonnen om preventief te spuiten tegen schimmels. Niet veel, maar zo vaak ben je te laat als je al wat taksterfte ziet. Voorkomen is in dit geval altijd beter dan genezen. We geven ook minder water, de plant staat toch stil, dus veel verdampt-ie ook niet.
En dan nog!! Als je rondloopt vind je het hele scala terug. Rhizoctonia, tak-Phytophthora, Botrytis, etc. Je zou er een punthoofd van krijgen. Echt, als kweker moet je toch wel een dikke huid hebben. Soms zou ik willen dat ik een potjesfabriek had of zo, of dat iets wat je maakt niet kan mislukken.
Ik geef het je te doen. Plantjes kweken is voor een perfectionist eigenlijk continu een aanslag op je zelfvertrouwen. Want zijn het geen schimmels, dan misschien wel insecten of onkruiden die je mooie product komen verstieren. Het is dat we zoveel rondwandelen door de kwekerij, anders zou je je stress toch nooit kwijt kunnen?
Ja, wat prachtig aan kweken is, is dat je werkt met de natuur. Nieuwe scheutjes, uit het niks komende wortels, glanzende druppels die aan het blad hangen. Maar de natuur is ook meedogenloos. Want hoe hard je ook werkt, hoe vaak je ook controleert, hoe goed je ook je best doet, uitval is onvermijdelijk. De natuur geeft en neemt.
Nee, makkelijk is soms anders. Respect voor alle kwekers. Ik heb zelf ’kwekerstechnisch’ nooit zo’n hoge pet op van november en december. Geef mij maar maart, als alles weer naar je toekomt.
We hebben het zoveelste plan gemaakt om het toch weer beter te doen. Want de natuur is buigzaam, dus wij ook.
