Vanmorgen kwam ik toch anders mijn bed uit. Niet met mijn verkeerde been, maar gewoon anders. Eindelijk was het zover: sinds lange tijd had ik weer eens een date.
Dus bleven mijn werkkleren gewoon op de stoel in de slaapkamer liggen en ging ik op zoek naar mijn allerbeste pantalon. Dat viel best mee, meer problemen had ik met wat ik daarop aan zou doen: dat blousje te krap, die trui te slobberig en dit shirt zou al helemaal geen indruk gaan maken.
Omdat je voor een date maar één kans krijgt om een eerste indruk te maken, moet je er toch leuk uitzien. Uiteindelijk werd de knoop doorgehakt en een leuke aanvaardbare combi gevonden. Als klap op de vuurpijl, tapte ik ook nog wat vloeistof uit het potje met ‘jacht- oftewel lok-olie’, de neus wil immers ook wat.
Ik was klaar voor de date. En oh, wat heb ik ernaar uitgekeken. Sinds de uitnodiging kwamen er allerlei visioenen in me op van lang vervlogen tijden. Over de rand van mijn alcoholische versnapering keek ik dan, in mijn gedachten, uitdagend naar de ‘prooi’ die ik op het oog had voor die avond. In mijn achterhoofd het van huis uit meegekregen advies: maak geen doden, maar vooral geen levenden. Zo’n avond kon tenslotte twee kanten uit: of je scoorde, of je liep een blauwtje en flink wat hoofdpijn op. En dat was dan eigenlijk ook wel scoren, bij elke kater hoort een sterk verhaal.
Kijkt ie nou naar mij? Wat zit hij te loeren? Welk boeiend verhaal zou die gast te vertellen hebben? Ik moet zeggen, de organisatoren slaagden erin de speeddate-spanning behoorlijk op te voeren door drie ‘zeer bekwame’ sprekers. Het was overduidelijk dat een vrouw de hand had gehad in het in elkaar draaien van het programma, want het voorspel duurde wel erg lang. Maar ook daar slaat een beetje vent zich doorheen en het hoogtepunt was nabij: de plantenkwekende mannenwereld mocht los gaan door te daten met een exporteur. Het grote verleiden was begonnen.
‘Hoe is het? Druk bij jou in de handel? ’ Na een merkbaar stroef begin, de plantenkwekende mannenwereld is blijkbaar niet zo heel goed in originele openingszinnen, was het een orgie van genot. Er werd geflirt, verleid, verbonden, en dat met maar liefst drie exporteurs, niet een, maar drie hoogtepunten!
En daarna, want de liefde van de man gaat immers door de maag: een uitgebreid buffet en een overheerlijk biertje. De organiserende vrouw had het goed begrepen, het naspel verdiende ook aandacht.
Vorige week las ik de schitterende stelling: met een klant moet je lachen, huilen en een keer dronken worden. Na het hoogtepunt een biertje, beter is er niet. Zo’n speeddate kan twee kanten uit: of je scoort, of je loopt een blauwtje en flink wat hoofdpijn op. En geloof me: de plantenkwekende mannenwereld met een kater, dat worden pas echt sterke verhalen!
