Hoezo zitten de tuincentra in Europa al weken, zo niet maanden vol? Op weg naar de laatste afspraak in Pistoia – vakantie zit er hier op – haal ik een vrachtwagen in die geparkeerd staat in de berm.
Die blijkt niet te genieten van het mooie leven hier oftewel een urenlange Italiaanse lunch, maar hij staat te wachten totdat-ie kan aansluiten in de rij. De rij om grote terrasplanten op te halen voor consumenten in het buitenland.
De vloot van een Luxemburgs transportbedrijf heeft het erf van een boomkwekerij volledig in beslag genomen. Wat je hier op de foto ziet, is maar een stukje van de rij. De rij is nog veel langer. Vooraan rollen de Denen en manoeuvreren de verreikers. Al deze actie zal wel voor een hele grote actie zijn, dat kan niet anders.
De Italianen zelf hebben weinig geld om zulke mooie terrasplanten aan te schaffen, wordt me bij een tuincentrum in de buurt verteld. Ze kopen nu het liefst kleine bloeiende planten en de winkel staat er vol mee. Wisteria verkoopt hier nu ook wel vanwege de bloei en die staat daarom op plekken waar klanten zeker langslopen.
Maar de rest van het boomkwekerijsortiment is verstopt achter de winkel, de kas, het dierenvoer en de wegwerpplanten. Klanten vinden deze hoek wel, zeggen ze bij het tuincentrum. Ik geloof er weinig van. Er loopt niemand anders rond. Zien is vaak kopen, maar als je al niets ziet?
Hier ben ik zomaar binnengevallen. De laatste afspraak in Pistoia is met Hans. Toerend in een golfkar laat hij me al het moois zien van het bedrijf waar hij werkt. Bijzonderheden en grote maten voor de export, waaronder deze Wisteria.
Hans praat wel vloeiend Italiaans, maar hij is qua mentaliteit geen Italiaan. Wat dan wel? Lees het in Vaktaal, komend vakblad.
