Ze waren er zomaar ineens. Op een dag om een uur of twaalf was een glimmende terreinwagen de werf opgedraaid. Daaruit stapten twee mannen, die meteen naar kantoor waren gewandeld.
Een van de heren vroeg naar de baas omdat ze belangstelling hadden in de planten. Er zat handel in de lucht en de baas was snel gevonden.
Om één uur zat de boomkweker met zijn vrouw en met de heren op hun uitnodiging in een restaurant achter een heerlijk bordje eten. Het leek ongelofelijk, want er gloorde een megadeal. De boomkweker werd tijdens het diner gevraagd of hij misschien veel planten, zelfs heel veel planten kon leveren.
De heren zeiden vertegenwoordigers te zijn van een commanditaire vennootschap, die planten in Nederland koopt voor de internationale handel. Zij vertelden dat de kwaliteit van de planten van de kweker was opgevallen. De boomkweker was nog meer gevleid toen zij meteen akkoord gingen met zijn eerste prijsvoorstel. Het hoofdgerecht smaakte de boomkweker en zijn vrouw voortreffelijk.
In de daaropvolgende weken kwam een aantal vrachtwagens de megabestelling ophalen. De afspraak was dat de planten na levering binnen zes weken betaald zouden worden. Na zes weken stond er geen geld op de rekening en na tien weken evenmin.
Op de visitekaartjes stonden gsm-nummers, maar telefoons werden niet opgenomen. Er werden meerdere aanmaningen gestuurd. De boomkweker werd het zat. Hij is er toen maar naar toe gereden om in een persoonlijk gesprek zijn geld te eisen. Het adres dat op de visitekaartjes stond, was een brievenbus op een verpauperd industrieterrein. Er waren nergens mensen, vrachtwagens of planten te bekennen. Dat was even meer dan slikken.
De boomkweker vroeg mij toen pas om de commanditaire vennootschap na te trekken bij de Kamer van Koophandel. De commanditaire vennoot bleek een Italiaanse rechtspersoon, een SpA te zijn. De beherende vennoot was een Singaporese Limited. Er bleek gedurende drie maanden gebruik gemaakt te zijn van het kantoortje op het industrieterrein zonder dat er huur was betaald. Inmiddels is bekend dat de gsm’s prepaid zijn, niet te herleiden tot iemand. Verder natrekken van de rechtspersonen leidt tot doodlopende sporen bij allerlei buitenlandse rechtspersonen waarvan bestuurders en aandeelhouders onvindbaar zijn. De planten zijn weg en ook het geld.
Een aangifte bij de politie wordt overwogen. Een medewerker van de Kamer van Koophandel wist inmiddels te melden dat commanditaire vennootschappen vaker voor dit soort praktijken worden gebruik. Eigenlijk was het nagerecht helemaal niet zo lekker, wellicht smerig te noemen.
