29 april 2011. 99% zeker dat die datum u in eerste instantie niks zegt. Mij tenminste ook niet direct. Tot die inkoper bij zijn bestelling zei: ‘Sorteer ze even strak, ze zijn voor de Royal Wedding.’ En dat maakt zo’n bestelling toch net even anders.
De Royal Wedding. 29 April trouwen Kate en William; Willem en Kaatje voor het gewone engelse volk. De Britse kroonprins en zijn geliefde, voor als u het nu nog steeds niet wist. Heel Engeland staat al maanden op zijn kop. Die bruiloft gaat miljoenen kosten. De helft betaald door de Britse belastingbetalers en de andere helft door ‘The Royal Family’. Dus de Engelse bevolking betaalt geheid dubbel. Het is daar aan de andere kant van de zee al niet anders dan hier.
Toch schept zo’n levering ook verplichtingen. Volgende week vrijdag zit ik zeker aan de buis gekluisterd. Kijken of ik een glimp op kan vangen van mijn witbonte Euonymus. Blijkbaar zitten ze ergens verwerkt in de nationale vlag die is opgebouwd uit planten. Rood, wit en blauw dus. En kan bij de paus na het ‘bedankt fuur die bluumen’ de tv gewoon weer uit, deze zit kon wel eens wat langer gaan duren. Maar omdat er voorlopig weinig kans is op een ‘five-seconds-of-glory’ momentje, heb ik dat er graag voor over. Ik bedoel, Rob Verlinden doet echt zijn best, maar het zijn mijn planten niet natuurlijk.
Voordat we deze bestelling gingen inpakken heb ik verschillende partijen in de kas even goed aangekeken. En allicht de aller-allermooiste gepakt. Nieuw fust, maar dat doen we altijd. Nieuwe karren, nieuwe platen, en even tegen de transporteur gezegd dat ze voorzichtig moeten zijn met die karren. Je weet maar nooit zo in het voorjaar als er met alle geweld geladen moet worden en chauffeurs soms wat minder ervaren in het denenhandelen zijn. Nee, aan dat partijtje schortte helemaal niks.
‘Zorg dat ze er strak uitzien he!’ ‘Dat zijn ze toch altijd?’ ‘Ja, dat klopt wel, maar je snapt wel waarom toch?’ ’Jazeker, ik maak dat je superkwaliteit krijgt.’ ‘Twee jaar geleden kocht ik ook dat partijtje bij je voor Poetin, die zijn toen verwerkt in plantenbakken voor zijn paleis.’ ‘Oh ja, was jij dat ook?’ ‘Ja, maar toen werkte ik nog bij een andere exporteur.’ ‘Ah, jij doet ook mee aan de inkopersstoelendans. Koninklijke Kwaliteit raap ik voor je.’ ‘Super, bedankt, ik zie ze verschijnen.’
Het is altijd leuk om te weten waar je planten heen gaan. Dus daarom ga ik ook rustig tv-kijken naar de Royal Wedding. Hoort bij mijn vak, perfect excuus. En als ik ze niet zie ben ik aardig teleurgesteld schat ik zo in. Want ja, er zit nu eenmaal geen chip in die planten om te volgen waar ze heen gaan. Je maakt met zo’n eindklant toch net even wat meer meters om het goed te doen. En die inkoper maakt zich ook net even wat drukker om te zorgen dat je kwaliteit raapt. Toch? Of? Nee, dat kan toch niet? Dat zal toch niet? Nee, zijn ze zo geslepen die inkopers? Koninklijke kwaliteit? Deze inkoper heeft de cursus, ‘inkopen, hoe koop je kwaliteit?’ in ieder geval met vlag en wimpel afgerond! De klant is koning en dat dwingt ie zelf af?
