’Jow, starten maar!’ Ik heb me op de stoel gezet met een paar medewerkers en de potmachine start. Padoem, psst, en de eerste potjes rollen op de band voorbij. Ik pak het eerste stekje en ga die op één van de gereserveerde plekjes in het potje steken. Lekker paar uurtjes meedraaien.
Maar net voordat ik het stekje kan steken maakt mijn arm ineens een rare kronkel. Alsof ’ie zomaar een bochtje maakt. Terwijl ik dat niet verwacht had. Snel probeer ik het opnieuw, maar ik blokkeer weer. Het stekje glijd niet uit mijn hand. Het wil niet. Ik staar naar mijn hand, naar het stekje, naar het potje dat voorbij schuift en weet niet wat er gebeurt. Nou ja, dat weet ik wel… niks.
Gelukkig zit ik niet aan het einde van de lijn en diegene naast mij plaatst een versnelling en vult het potje. Pfview, dat ging maar net goed. Ik schuif recht op mijn stoel en kijk naar het volgende potje. Weer gebeurt er niks, het is alsof het stekje in mijn hand vastgelijmd zit. Ik word boos en ram ineens het stekje vast in de pot. Zo hard en zo onnauwkeurig dat het potje en die 2 ernaast van de band af stuiteren.
’Hey Dekkers, ben de wakker?’ Naast mij wordt op zijn Brabants hard gelachen. ’Of hedde soms last van stekkeritus?’ ’Wattus?’ ’Stekkeritus!!’ ’Wat? Hij heeft last van aanstelleritus zulde bedoelen!’ Er wordt nog harder gelachen. ’Nee man, ik meen het echt, stekkeritus! Gisteren was er zonne darter op de televisie en die kreeg die pijlen ineens niet meer in het bord. Die had Darteritus.’
’Hey, da ken ik. Onzen ome Toon, die kon van de ene op de andere dag geen bal meer raken met zunne keu, die had Keuitus! Echt waar jonguh, einde carrière hè. Die heeft nooit meer een carambool gemaakt hè! Dit is serieus, dadelijk ken onzen eigen baas, met zijn stekbedrijf, nooit geen stek meer steken. Het zou toch wat zijn hè! Ge zult het maar krijgen hè, stekkeritus.’
Terwijl ik zit te luisteren draait mijn maag om. Ikke, met een arbeidsverleden van miljoenen gestoken stekjes. Het zal toch niet. Stekkeritus, ik wist niet het bestond. ’Steken jullie dit soortje maar effe zonder mij. Ik heb nog wat werk op kantoor.’
