Hey allemaal. Fijn dat jullie er zijn. Ja, jullie denken nu, zo weer ff de column van Coen lezen… Maar helaas, Coen is er niet, die is op vakantie en nog niet van plan terug te komen. Jaaa, gisteren sms’te die mij of ik zijn column niet een keer kon overnemen. Sms’en, u leest het goed, Coen is op vakantie lid geworden van de nieuwe club geheelonthouders, de internetlozen. Waanzin is het ook.
Maar ik zal mezelf dan toch een keer voorstellen. Ik ben Leroy, 19 jaar en ik werk al een jaar of vijf hier. Ik heb eigenlijk geen idee waarom Coen mij gevraagd heeft deze column te schrijven, maar misschien omdat ’ie, toen ik pas taart trakteerde, vroeg waarom ik trakteerde. Toen zei ik: ’Ik ben dus geslaagd voor de HAVO’. Dat zal dan wel veilig genoeg zijn om een invalcolumn te schrijven. Ach, verdien ik ook eens wat extra.
Niet dat het vervelend werken hier is hoor. ’T is eigenlijk wel een makkelijk baantje. Beetje stekjes steken, soms wat onkruid plukken, hier en daar wat vegen; het bevalt me wel. En of Coen er wel of niet is, maakt mij niet uit hoor.
Nou ja, er gebeurt altijd wel iets als ’ie er niet is, maar ja, dat lossen we dan wel op hè. ’T is wel typisch, vorige week was het zo gruwelijk warm, niet te harden in die kas, ging er één van ons ijsjes halen, gaat de telefoon. En wat denk je? Diezelfde gast, die elk jaar met hoogzomer belt weer. En die bestelt altijd net dat wat dan op de grond in de kas uitgesorteerd moet worden omdat ze nog nét niet aan de maat zijn. En altijd om 1 uur ‘s middags. Maar wij willen we het toch wel een beetje goed doen, dus wij de kas in. Wij tieren jongen. En zweten. Man, wat hebben wij die gast vervloekt. Hij heet voort de 180-graden-klant.
Sommige kopers man, je zou ze. Maar ja, wij zijn goed opgevoed door Coen hè, die zegt altijd: Voor elk plantje is een klantje, en is het koud of warm, als we het niet doen, blijven we zo arm!
Hey, maar mensen, ik ga er een eind aan breien hè. Ik vond het gezellig, jullie ook? Ik denk wel dat ie er volgende keer weer is. En zo niet, ach, dan spreken we mekaar nog eens een keer hè. Laters!
