Komt een Nederlander op een boomkwekerij van een Belg. Schop, riek en heggenschaar zijn ver te zoeken. De Belg showt trots zijn nieuwste aanwinsten.
Hij laat eerst een machine op rupsen uit de loods kruipen. Dan zet hij er een hightech-portaaltrekker naast. Om vervolgens nog een uit de kluiten gewassen driewieler erbij te zetten.
Enkele tonnen heeft de Belg neergelegd voor dit trio, en dat is geen mop. Het is een bewijs dat er ook in het buitenland – en daar hoort België toch echt wel bij, al zien ze dat in Zundert misschien anders – wel eens duchtig wordt geïnvesteerd in machines. Het mechaniseren van planten tot kluiten is niet typisch iets van Nederland.
De Belg begint te rekenen en te tekenen, als ik hem vraag naar zijn motivatie voor de mechanisatie. Hij vertelt dat een werknemer in zijn land per uur veel meer kost dan in Nederland. Ook dat is geen mop, althans, dat mag een officiële instantie me nog bevestigen.
De kweker ontkent dat hij mechaniseert om zijn kostprijs te verlagen. De investeringskosten van zijn machinetrio wuift hij praktisch weg. Al rekenend komt hij uit op nul kosten. En als hij een simpele schets maakt van zijn teeltplan, concludeert hij dat het trio alleen maar voor baten zorgen. Zoals perfecte producten die juist een meerprijs opleveren. En werknemers die in de ochtend lachend op het werk verschijnen, en aan het einde van de dag weer lachend naar huis gaan.
Ik moet ineens aan een liedje denken. Het Goede Doel zong in de jaren tachtig al dat iedereen in België lacht. Met machines is die kweker ervan overtuigd dat hij zal blijven lachen.
Dit is zeker en vast geen flauwe Belgenmop. Lees binnenkort een artikel in het vakblad over deze bijzondere Belgische mechanisatie.
