“Bij een echtscheiding en bij de verdeling van een erfenis leer je de ware aard van mensen pas echt goed kennen”, zei de notaris zojuist nog. Hij had gelijk, ook al ging het niet om een echte echtscheiding of nalatenschapsverdeling.
Een boedelverdeling speelde er wel want de maatschap was ontbonden. Deze ontbinding was het sluitstuk van jarenlange trammelant tussen twee broers. Wat begon als een overbrugbaar meningsverschil groeide uit tot een familiedrama. Een paar jaren van slechte omzetten, hadden het extra zetje gegeven om elkaar liever kwijt dan rijk te zijn.
Aan de ontbinding waren arbiters te pas gekomen. Dat stond immers in de maatschapsakte. Iedere broer was er vanuit gegaan dat hij als enige de kwekerij zou voorzetten. De arbiters beslisten in een bindend advies anders. Iedere broer kreeg een gedeelte van de handelskwekerij. Het vermogen daarvan moest worden geïnventariseerd en verdeeld. Dat vermogen leek te bestaan uit hectares grond, pachtcontracten, bedrijfsgebouwen, een machinepark, plant- en boomopstanden, debiteuren en wat schulden. De arbiters verzochten mij om daarbij de belastinglatentie te bepalen. Dat is de belasting die in de toekomst betaald zal moeten gaan worden over eventuele stille reserves. Zodoende moest ik per balanspost niet alleen de boekwaarde weten, maar ook de werkelijke waarde.
Om deze waardes te bepalen, werden door de strijdende partijen deskundigen aangewezen. Zodoende kwam er een gedetailleerd taxatierapport van alle onroerende zaken, een rapport met de actuele verkoopwaarde van het machinepark, een debiteurenlijst en ook een waardering van de plant- en boomopstanden. Aan de hand daarvan heb ik door middel van een vergelijking met de door de accountant aangeleverde boekhoudkundige cijfers mijn werk gedaan. Iedereen was hiermee uiterst tevreden totdat….
Totdat kort na de verdeling bleek dat de lijsten van de plant- en boomopstanden die voor de splitsing zijn aangeleverd, forse afwijkingen vertoonden met de werkelijk aanwezige voorraad. Die lijsten waren door de broers afzonderlijk naar de accountant gemaild. Daaruit was een voorraadlijst voortgekomen. Daarmee was de taxateur langs de percelen gegaan om de kwaliteit te bepalen, maar niet de aantallen. Een gespecificeerde tellijst met datum en handtekeningen erop ontbreekt en dat leidt nu wellicht tot een nieuwe procedure…
