Met wat gemopper hoor ik de onderstellen over de grond stuiteren, met de palen erachteraan. Een heel herkenbaar schel metaal-stuiter-geluid.Met daarna, overduidelijk, het voor iedereen zeer herkenbare ‘Denen-vloeken’.
Dit moet ik waarschijnlijk even uitleggen. Het zijn geen Deense vloeken, maar het zijn vloeken over Denen. En er is al een dimensie bijgekomen. Nu al is er het ‘cc-vloeken’ en het ‘dc-vloeken’. Of, eventueel, ’redlabel-vloeken’ of ‘blacklabel-vloeken’. Om bezopen van te worden. En dan ga ik het niet eens hebben over wat je ruikt als je RFID heel snel uitspreekt, daar ga je ook van vloeken.
„Kijk jongen, als je alle onderstellen hebt ontstapelt, zet je die vier palen in de houders. Blijft er één steken, dan kun je het best een andere eruit halen, goed vastpakken en die onwillige staander op zijn kop proberen te slaan. Lukt het op die manier nog niet, daar liggen een vuisthamer en een slijptol klaar. Pleisters liggen in de wasruimte.”
„Heb je die vier palen er in, dan begin je aan de legborden. Is er zo’n zijkantje af, dan leg je die onderin de Deen, en tape je hem even vast, zijn wij er vast vanaf. Niet bovenin leggen hè! Anders valt die plaat naar beneden. Zitten de ogen van die palen niet horizontaal tegenover elkaar, mik het dan maar zo recht mogelijk uit. O ja, let er even op dat de bovenste plaat wel vier zijkanten heeft, kan het fust er niet af schuiven. Weet je wat? We maken ze samen wel even.”
Tien minuten koelen onder stromend water en een paar stukken verband later, wist ik ook weer eens hoe het voelde om Denen te bouwen. Als ondernemer verbeter ik meteen datgene wat niet makkelijk werkt. En geloof me: processen op het bedrijf waar ik zelf in meedraai, veranderen sneller dan andere.
En zo ging het vast ook bij de Deense Container Centralen. Zichtbaar vanuit de bureaustoel lekten er Denen uit het systeem, of beter geformuleerd: er lekten Denen het systeem binnen. En toen alle onder het lek gezette emmers aan het overstromen waren, werd het lek gedicht, met een echte bureauoplossing: de RFID-tag.
Nu weet de bloemiste in ieder geval zeker dat zij een goede, echt goedgekeurde Deen heeft als haar planten ervan af stuiteren op het trottoir. En ook de mensen die boven haar shop wonen, kunnen gaan controleren of de kar waarvan ze wakker zijn geworden wel een goedgekeurde was. Veel te zwaar, verbogen, vuil, volgestickerd, versleten, vastgelopen, maar wel een tag én een onderhoudscontract. Dus goed, behalve in de basis.
Ik heb bij het bouwen van de Denen tien keer tot tien geteld, en alleen binnensmonds gevloekt.
