Blij dat ik weer even in de TGV zit. In de afgelopen uren heb ik namelijk zes kwekerijen van Kerisnel bezocht. Mijn kop zit vol met indrukken, het kaartje van de camera heeft geen geheugen meer over, zoveel foto’s als dat ik heb geschoten, en ik moest veel aantekeningen maken om geen feiten en citaten te vergeten.
Deels is dat drukke programma mijn eigen schuld, want ik wilde graag een kwekerij zien die gespecialiseerd is in die ene gewasgroep, een bedrijf met louter die andere gewasgroep, de verzendlocatie van Kerisnel. Maar ook de manager die me rondreed, wilde enthousiast nog dit en dat presenteren.
En daarom scheurden we in volle vaart over bochtige weggetjes, niet wetende dat er achter dat hoge struikgewas wel eens een grote trekker met een nog grotere mestverspreider tevoorschijn kwam. Als het rustiger moest, dan moest ik het zeggen. Maar ach, ik hou ook wel van doorrijden.
Heel veel Rhododendron ontdekt. Een kweker had ze tot metershoog in containers van 80 l of zo. Ben wel net te laat, de bloei is net geweest.
Grote aantallen Prunus laurocerasus, fris en groen. Die waren afgelopen seizoen extra goed verkocht, zei de manager. Doordat er in Nederland zoveel kapot was gevroren bij min 20. Hier aan de Bretonse kust was het maar min 5, en maar één uurtje lang. Fijn voor die Bretonse kwekers, maar zuur voor mijn landgenoten. Verschrikkelijk zuur voor een aantal.
Als ze hoorden dat ik uit Nederland kwam, begonnen ze spontaan de kwekers op te noemen bij wie ze in Boskoop en Brabant hadden gewerkt. Of ik ze de hartelijke groeten wilden doen, want de Fransen keken terug op fijne tijden in ons land.
En de wereld van de boomkwekerij is maar klein, concludeerden ik en de manager van Kerisnel, als we voor de zoveelste keer dezelfde bedrijven bleken te kennen. Hij vroeg of ik meer interessante kwekerijen in Nederland wist, die de Fransen willen bezoeken als ze naar Plantarium komen. Elk bedrijf is wel interessant, dus wat zien ze het liefst?
Het verraste me hoever de samenwerking binnen Kerisnel gaat. Verder dan echt zakendoen. Er zijn er die ook hun vakanties met elkaar delen. Zijn die Bretonse kwekers dan aparte Fransen? Ik durf het nog niet te zeggen. Ik spreek nog meer Franse kwekers over samen verkopen.
Dat hoop ik tenminste, want een nieuwe kwekersgroep rond Parijs heeft helaas net afgezegd. Niemand van de groep wilde er nu over praten. Zitten die kwekers nog niet op één lijn? Of is hun gezamenlijk doel reeds gestrand door individuele belangen? Eens kijken of ik daar toch antwoord op kan krijgen.
Ik ben er, station Le Mans. Even een auto ophalen, en dan op naar samenwerkingen rond Orléans.
