Tussen de middag zijn in Frankrijk veel bedrijven gesloten. Ik werd in de regio Orléans weer eens met de neus op dat bizarre feit gedrukt, toen ik voor de dichte deur stond van een groot tuincentrum van Truffaut. Achter de pui was niemand te zien.
Ik dacht nog slim te zijn en de leveranciersingang te proberen, maar ook hier was de poort gesloten. Een Belgische vrachtwagen stond ervoor. De chauffeur moest nog een uur wachten; om 14 uur ging de poort open. Het personeel zat volgens hem nog aan het stukje kaas en een wijntje.
Kwekerijen lagen er met die wel erg lange lunchpauze ook verlaten bij. In de ochtend draaiden nog talloze oppotmachines ter plekke op containervelden en bij foliekassen, maar ook de machinerie was nu voor twee uur stilgezet. Allo, zou er dan niemand zijn? Gelukkig, op kantoor nog wel.
De communicatie verliep echter niet soepel. Mijn Frans is niet meer wat het was in de studietijd, en als je hooguit enkele dagen per jaar in Frankrijk vertoeft, dan blijft die kennis van de taal ook niet zomaar hangen. En Frans kantoorpersoneel kent nagenoeg geen Engels of Duits, tenzij het bedrijf exporteert. Maar dat doen niet veel Franse kwekerijen.
Met een mengelmoes van diverse vaktermen en gebarentaal begrepen we elkaar wel. Een kantoormedewerker haalde er zelfs een vertaalprogramma bij op de laptop, want hij wilde Franse uitleg over hun marketingactiviteiten in netjes Engels overzetten. Daarna verwees hij me toch maar door naar zijn baas – die er niet bleek te zijn. Geen probleem, ik zoek later nog wel contact met hem.
De kwekers die ik rond Orléans heb bezocht, waren lid van Cerdys of van Plandorex. Twee groepen waarin kwekers samenwerken in de afzet. Wie lid is van Cerdys, verkoopt al zijn producten via deze groep. Plandorex bundelt de exportzaken van de leden.
Die samenwerkingen gaan al jaren goed, zo maakten de kwekers mij duidelijk. Ook al was dat in het verleden zo, de kwekers blijven ook zichtbaar niet stilstaan. Je ziet best veel nieuwbouw van kassen, niet alleen om in te kweken, met name klimplanten, maar ook om die planten sneller te kunnen afleveren met behulp van rolcontainers.
Dat beeld van vooruitgang stond niet echt in mijn geheugen gegrift, toen ik de regio elf jaar geleden voor De Boomkwekerij bezocht. Tijden veranderen, visies van kwekers blijkbaar ook.
