Woensdag mocht ik samen met mijn collegae op Plantarium rondrennen. Altijd weer een belangrijke dag voor ons als vakbladredactie.
Op de dag van de opening moeten we ook kijken wat we in het beursverslag zetten, de nodige mensen daarvoor spreken, teksten schrijven en foto’s laten maken. Tegen de avond moet alles bij de drukker zijn zodat alles te lezen is het nummer van diezelfde week. Het heeft daardoor meer weg van ‘beursrennen’. De teksten voor het beursverslag zijn amper verzonden naar de redactie en collega Arno springt in zijn auto om naar Duitsland te rijden voor de techniekbeurs die donderdag start. Ik mag eerst nog naar huis en vertrek donderdag met het vliegtuig naar Warschau voor een bezoek aan de beurs Green is Life die vrijdag haar deuren opent.
Donderdag ontmoeten we, een groep journalisten uit verschillende landen, een aantal mensen van de Poolse boomkwekerijbond en van de promotieorganisatie voor de boomkwekerij. Het begint allemaal officieel, maar eenmaal aan tafel is de sfeer ontspannen. Een deel van de groep kent elkaar en ook de bestuurders van de bond zijn geen onbekenden meer. We hebben elkaar inmiddels meerdere keren gezien en gesproken. Na wat formele beleefdheden wordt er al spoedig gepraat over de planten, het opmerkelijke weer en hoe het groeiseizoen verloopt. Het is een gezellige en ook informatieve avond.
De volgende ochtend vertrekken we uit ons hotel richting de beurs. Op de banner aan de gevel (zie foto) van het Expo-gebouw prijkt groots de 20: het is de 20ste Zielen to Zycie / Green is life.
Ook vandaag mag ik weer een dag beursrennen. Dit keer moet ik het zonder collega’s doen. De beurs is echter ook kleiner. 300 deelnemers uit 12 landen hebben een stand opgebouwd. Ze verwachten komende dagen ongeveer 17.000 bezoekers. De grote meerderheid daarvan is consument, slechts 5.000 bezoekers zijn vakbezoekers. Deze verhouding is overigens de laatste jaren wel langzaam aan het verschuiven. Het aandeel vakbezoekers stijgt langzaam.
De kwaliteit van de beurs is goed. De stands worden ieder jaar professioneler en ik zou dit jaar alleen met opvallende stands al een pagina kunnen vullen. Ook blijkt de beurs steeds internationaler. Was het enkele jaren geleden nog heel normaal dat je bij Poolse standhouders alleen in het Pools en Russisch terecht kon, inmiddels blijk je met Engels of Duits ook goed uit de voeten te kunnen. De sfeer is goed, al valt het aantal bezoekers in de tweede helft van de middag een beetje tegen. De standhouders hebben daardoor wat meer tijd om geduldig mijn vragen te beantwoorden.
Gesprekken tijdens de standhoudersdiner ’s avonds bevestigen de eerst indruk overdag; de sfeer is goed en er is nog steeds ruimte voor handel in Oost-Europa.
De standhouders hebben nog twee dagen te gaan. Ik ga zaterdag niet terug naar de beurs maar op pad om enkele Poolse kwekers te bezoeken ten oosten van Warschau.
