De Britten houden deze week weer hun National Plant Show, reden om even van het continent – zoals de eilanders dat noemen – over te komen.
Maar eerst naar een rozenkwekerij in het midden van Engeland. Daar worden stamrozen op een manier gekweekt die behoorlijk afwijkt van de traditionele stamrozenteelt op Pfänder. De Engelsen schijnen er een heel seizoen mee te winnen. En hun stammen zouden zelfs nog mooier en rechter zijn dan die trekkers van Pfänder.
Dat moet gezien worden. Maar het eerste wat de Engelsen zeggen, is dat er vandaag niemand op het veld mag komen. De hele dag niet. Want er wordt even gespoten tegen ziektes en beestjes. De Engelsen houden voet bij stuk, ook na de vraag of ze een uitzondering kunnen maken voor het bezoek van het continent. Regel is regel, punt.
De kassen mogen wel worden gezien. Ze zijn laag en oud, en er staan leverbare stamrozen in pot in. Aha, de eindfase van de aparte teelt. Maar we kunnen er niet lang bij stilstaan. We moeten weer naar buiten, want de medewerker die me rondleidt, heeft veel aan zijn hoofd. Er zijn alweer potrozen omgewaaid, voor de zoveelste keer deze week. De wind maakt ook het werk van de tiksproeiers moeilijk.
Rozenkwekerij Engeland
Kruiskruid en distels groeien her en der boven de potrozen uit. De medewerker schaamt zich ervoor. Hij ergert zich aan het onkruid, maar het komt er niet van om dat aan te pakken. Omdat er orders moeten worden klaargemaakt voor winkels. Omdat er potrozen moeten worden teruggeknipt – andere winkels hebben ze laten staan.
Hebben we toch nog aparte rozen gezien in Engeland.
