Ooit heb ik een week op het toilet doorgebracht. Dat was de schuld van een broodje tartaar, dat ik aan het eind van een snikhete dag nog in mijn rugzak tegenkwam. Voor een student die weinig te makken heeft, is dat zonde om weg te gooien. Toen er na een week geen verbetering was, toch maar even de dokter gebeld. ’Geen antibiotica, maar gewoon yoghurt’, was zijn advies. Na een dag was het probleem voorbij. Ik was stomverbaasd. Had ik dat maar eerder gedaan.
Waarom begin ik hier over? Groene gewasbeschermingsmiddelen, biostimulanten, plantversterkers, of hoe ze ook heten, werken vaak op een soortgelijke manier. In verschillende landen staan ze op een speciale lijst, waardoor ze geen toelating nodig hebben. In Nederland was dat de RUB-lijst, die in 2007 is afgeschaft. Sindsdien worden alle middelen van die lijst als het ware gedoogd. Maar volgens de EU-wetgeving moeten ze uiteindelijk allemaal onder de gewasbeschermings- of biocidenverordening vallen.
Met de Green Deal is geprobeerd om de toelating te versnellen en goedkoper te maken. Voor een deel is dat gelukt. Het onderliggende probleem is echter niet van tafel. Namelijk dat straks voor alle laagrisico-middelen een toelating nodig is, als er een werking tegen ziekten wordt geclaimd. Anders verdwijnen ze van de markt.
Zelf heb ik geleerd om voorzichtiger te zijn met broodjes tartaar. En ik eet elke ochtend een kommetje yoghurt. Dat schijnt een positief effect te hebben op de darmflora. Het herstelt het evenwicht en geeft salmonella (of wat het ook was) een optater. Gelukkig staat die claim niet op het pak vermeld. Anders zou ik mooi in overtreding zijn met mijn ontbijt.
