Mijn deadline is op de maandag na het turbulente eerste avondklokweekend. De naakte waarheid van deze crisis, de kookpan ontplofte, randdebielen die de boel kort en klein sloegen. Volgens hen geoorloofd, omdat zij strijden voor onze ‘vrijheid’!?
Geen freelancer was blij dat een jaar geleden zijn agenda werd leeg geveegd, geen horecatent omarmt de sluiting, geen agent staat te trappelen om relschoppers tegen te houden, geen intensivist gaat fluitend naar de corona-afdeling, geen bloemist werd blij toen zijn tentje met de eerste heftige decemberstorm inclusief mooie kersthandel wegwaaide. Bittere ellende! Ik denk zelfs dat rasoptimist Mark Rutte zijn baan nog idealiseert. Velen maken er het beste van, houden zich aan de regels, zoeken soms het vileine randje op. Begrijpelijk dat een grote groep in dit mooie landje ontevreden is, maar Amerikaanse taferelen in steden: WTF???
Vorig jaar werden op de IPM nog grapjes gemaakt: ‘Jij krijgt een kus, maar die Chinezen houd ik op afstand’. We hadden geen idee. Inmiddels hoor ik om mij heen covid-verhalen van mensen tussen de 12 en 88 jaar. Goede en slechte verhalen; een hoge omzet qua rouwwerk, maar ik ben de trieste verhalen mentaal zat. Wetende hoeveel leed er achter ieder afscheid zit. Het bespreken is intenser, het uitvoeren meestal ook. Er mag minder, maar men wil juist meer voor geliefden. Onze eindexamendochter is drie quarantaines en een besmetting verder. Door mijn ernstig zieke moeder ben ik voorzichtig en ik erger me aan veilingmedewerkers die geen afstand houden en geen mondkapje dragen.
Bloemen geven troost en hoop in tijden van angst, maar de naakte waarheid is dat zelfs met 85% doorbetaling van vaste lasten, veel bedrijven gaan sneuvelen. Ondernemers zijn bezig om te redden wat er te redden valt. Bloemenland blijft flexibel, Social Trade Fairs zijn geboren, maar ik snap het tegengeluid omdat ondanks creatieve alternatieven jouw favoriete winkel met torenhoge huurkosten het niet gaat redden. Politiek: besef dat na het vallen van het kabinet samen voorlopig ook echt samen moet zijn. Voorkom verdeeldheid. Vorige week kreeg ik na lange tijd weer een podium op de RFH Social Trade Fair in een livestream; heerlijk en doodeng! Toen ik mezelf terugzag al stuntelend met bloemen in relatief gebrekkig Engels, besefte ik: gelukkig heet ik geen Mark Rutte.
