Vorige week was de Participatiewet opeens weer in het nieuws. Het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) concludeerde dat de wet nauwelijks heeft geleid tot een verhoging van baankansen voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Met andere woorden: de afstand tot de arbeidsmarkt is er niet kleiner op geworden.
Ook concludeert het SCP dat de kans om uit te stromen uit een bijstandsuitkering naar een betaalde baan slechts licht is gestegen: van 15 naar 16%. Veel partijen komen dan ook tot de conclusie dat de Participatiewet maar naar de prullenbak moet worden verwezen.
Wie alleen kijkt naar de groensector ziet echter een heel ander beeld. Sowieso gaf het bedrijfsleven vanaf het begin het goede voorbeeld door steeds ruim te voldoen aan de gestelde quota, terwijl de overheidsinstellingen almaar achterbleven en nooit aan de door hen zelf gestelde quota voldeden.
In de groensector zien we legio voorbeelden van bedrijven die werken met mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Zie bijvoorbeeld in Tuin en Landschap 24 Groene Gast Nancy van der Vin, die met haar bedrijf Rosa Novum 35 mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt in dienst heeft. Het leverde haar een nominatie op voor de Libelle STER van het jaar.
Wat de constatering van het SCP extra wrang maakt, is dat nu vanuit de politiek wordt gepleit om mensen met een bijstandsuitkering te verplichten een tegenprestatie te leveren. Dit betekent dat deze mensen bijvoorbeeld kunnen worden verplicht om onkruid te gaan schoffelen in de gemeente. Zo wordt groenwerk, waar in principe mensen mee kunnen worden geholpen om ze weer mee te laten doen in een bedrijf, gedegradeerd tot strafwerk voor mensen die niet mee kunnen of willen doen.
