Paul Sonneveld heeft nog geen dag spijt gehad van de overname van de leliekwekerij van zijn vader Bram. Met een studie technische bedrijfskunde op zak, koos hij toch voor de tuinbouw. „Ik zag mezelf niet op kantoor zitten.”
Sonneveld studeerde aan de Universiteit van Amsterdam. Hij liep stages bij onder andere een groentehandelaar en technische bedrijven. Het bloed kroop waar het niet gaan kan, en zo kwam hij op de leliekwekerij van terecht. In 2016 nam hij het bedrijf definitief over. „De interesse groeide; het is vanzelf gegaan.”
Brexit na drie jaar onzekerheid
De Westlandse kweker is blij dat hij vooral met contracten voor de retail werkt, waardoor, mondjesmaat, bestellingen toch door zijn gegaan ondanks corona. Hij zet bijna al zijn Oriëntals af (via zijn exporteur Connecting Lilies) op Engeland, en daar wordt natuurlijk minder afgenomen. Ook speelt op de achtergrond het Brexit-verhaal mee, maar het is wat ondergesneeuwd. Engeland onderhandelt nog steeds over de voorwaarden met de Europese Unie, en het laatste woord is hier nog niet over gesproken. „Ik hoop dat de Brexit doorgaat na drie jaar onzekerheid, want dan weten we tenminste waar we aan toe zijn. Mits er duidelijke handelsafspraken worden gemaakt natuurlijk. Het Verenigd Koninkrijk heeft nog steeds genoeg redenen voor een Brexit. Tegelijk zullen ze het moeilijk krijgen als het gaat om Europese toelatingen. Die heb je toch wel nodig als teler.”
Benieuwd naar het hele verhaal in de bedrijfsscan van Vakblad voor de Bloemisterij? Lees de digitale versie hier (alleen voor abonnees).
