Je zal toch als gerenommeerd tuinbouwconsultant gevraagd worden een wietteam samen te stellen. Begeleiding van een Canadese universiteit en diverse telers. En dat allemaal omdat de teelt van cannabis zoveel overeenkomst heeft met die van chrysant. Alleen het idee al!
Nu hebben wij net een rondje plannen maken voor de toekomst achter de rug en dan rijst bij mij toch wel de vraag hoe zoiets in z’n werk gaat. Stel, je wilt cannabis gaan telen. Voor, zoals dat er zo mooi staat, ‘toepassing in de medische en recreatieve sector’. Nog niet in Nederland, maar in Canada en de VS is dat al toegestaan. En dan ga je dus opzoek naar een financier.
Bij ons werkte dat zo: van een van de banken kregen we een uitgebreide vragenlijst toegestuurd hoe het met de duurzaamheid van onze plannen was gesteld. Of je alle regels op milieu en sociaal gebied wel naleeft. Wat de doelen zijn voor de toekomst. Logisch natuurlijk. Maar hoe doe je dat als je teelt wiet is? Natuurlijk zet je dan volop in op de medicinale toepassing. En dat het personeel absoluut geen wekelijks bosje mee naar huis mag nemen. Maar geloven ze je op je woord?
Wat me bij cannabis dan weer wél aanspreekt is de opbrengstberekening voor de komende jaren. Want eerlijk gezegd, dat vind ik nog best een dingetje. Hoe ga je uitvogelen wat de markt doet met jouw extra productie? En hoe kom je erachter of jij de enige bent met meer stuks? Wie weet is er wel een collega-tuinder die ook net met dat plan rondloopt. En om ze nu alle 2250 te bellen… Nee, dan zit je met wiet toch beter. Die paar planten op zolderkamertjes verspreid over het land zijn geen concurrentie.
Want zeg nu zelf. Bij plannen om je tuin uit te breiden komt er na een paar jaar ook een moment waarop je weer eens moet overrekenen. Uitbreiding van het areaal, weggevallen vraag, je kent het wel. Het eigene aan ondernemen is nu eenmaal dat je risico’s neemt. Niet alles is van tevoren te bepalen.
Hm, cannabis in plaats van matricaria. En dan een joint venture met Delphy. Ideetje?
Kees van Egmond
