Als zelfs de paus bedankt voor de bloemen uit Nederland, dan weet je, het is niet de tijd om een beetje de bijdehante jongen uit te hangen. Bovendien, als bondscoach weet ik het graag beter dan die 17 miljoen anderen, maar als viroloog blijf ik echt wel in gebreke. Dan luister ik graag naar meneer Van Dissel en probeer hem te begrijpen.
Want eerlijk is eerlijk, Meierijstad, mijn gemeente, is zowat het epicentrum van infectie intussen. En het is niet grappig. Het aantal zieken niet, het aantal doden zeker niet, maar ook het koers houden met je eigen bedrijf niet. Want ga ik door met produceren of ga ik snoeien? De eerste klant van vanmorgen, ja, er was er echt nog één, begon met de vraag of er planten beschikbaar waren en hoe ze eruit zagen. Waren ze al gesnoeid of nog gewoon leverbaar?
En hoe doe ik dat met personeel? Uiteraard proberen we wat meer afstand te houden, een kuchje is ineens verdacht en reden om naar huis te worden gestuurd. En ik denk na over die transparante schermen die ook bij de Appie tussen jezelf en het kassameisje hangen. Maar daarnaast, het is ’s ochtends nog best wel koud, en ervaren kwekers, waar zorgt dat voor? Juist, een beetje loopneusje is ons niet vreemd met dit weer.
Haal ik die gemiste afzet nog in? Is het een verschuiving of liggen die perkgoedjongens beter op schema en gaan die straks voor? Ga ik ondanks alle berichten van FloraHolland toch proberen nog wat te klokken? Of begin ik er niet eens aan? Kom ik in het najaar met een grotere potmaat, waar mijn klanten me niet van kennen, of geef ik de voorkeur aan ‘korte pijn’ en reserveer ik meer plek op de composthoop?
En wat gaat de prijs doen? Komt er zoveel aanbod dat ik straks ook nog eens mee moet veren? Of is iedereen over een tijdje zo blij dat alles weer draait dat het niet aan te slepen is? Geeft men het geld van de gemiste meivakantie uit aan de tuin, of juist weer aan een verre vakantie om er eindelijk weer eens echt uit te zijn? Ik wens mezelf en jullie in ieder geval alle wijsheid in de komende tijd. Het kan zomaar één of twee jaar duren voor we weten of we de goede keuze hebben gemaakt.
