Dus, u moet aan allerlei regelgeving voldoen, nog meer certificaten halen en het levert u geen ene fluit op. Helemaal niks. U bent uren kwijt aan registratie, waar u helemaal niet op zit te wachten. En denkt u dat u iets meer kunt vragen voor uw product? Niks, niet dus, nada, noppes.’
Ik voel mijn tenen krommen. Ga ik weglopen uit deze wanvertoning? Ik kom om wat kennis op te halen over knaagdierenbestrijding, en daarbij een certificaatje en de mogelijkheid om die beestjes ook chemisch te mogen bestrijden. Als het echt niet meer lukt met klemmetjes dus. Ik zit niet te wachten op een docent die het gevoel in zijn cursusgroepje heel popi probeert uit te dragen.
Begrijp me niet verkeerd, ik neem die docent niks kwalijk. Uit eigen ervaring weet ik dat een goede band met de groep die je voor je hebt, het lesgeven een heel stuk makkelijker maakt. Het gaat me juist om het gevoel dat certificering een noodzakelijk kwaad is wat meer kost dan het oplevert. Dat dat gevoel leeft onder mijn collega’s vind ik catastrofaal.
Tuinders die niet willen certificeren, zijn te vergelijken met vijftienjarige pubers die hun wiskundehuiswerk niet maken, omdat ze de leraar zo’n ongelooflijke lul vinden. Of geschiedenis negeren omdat ze dat later toch nooit nodig hebben. Heb jij het toch al voor elkaar, maar voegt dat certificaatje niks toe? Gefeliciteerd, maar wedden dat jij dan die puber bent die alleen hoofdstuk 1 t/m 3 heeft geleerd. En laat alle vragen nou net over hoofdstuk 4 gaan. Jammer joh.
En ik weet het, bijna elke teler zit liever tussen zijn planten dan in de boeken. Het kost moeite om die ambtenarentaal te volgen en je door die checklisten te wurmen. Maar doe het alsjeblieft. Laat zien dat je het onder controle hebt.
Volg de maatschappelijke ontwikkelingen en pas je aan. Beweeg mee met de eisen die aan je bedrijf gesteld worden of haak af. Hou op met janken als iemand je huiswerk geeft, en voorkom vooral dat er ooit een Tuinders Defence Force komt, omdat we onze hakken in het zand hadden. Maak je huiswerk en grow up.
