‘Lever ze dan maar voor dat geld want ze hebben ze hard nodig.’ Het was halverwege februari. Een koper was met de vraag gekomen of we witte matricaria konden leveren voor de Engelse moederdag. Dat was mogelijk, maar er hing wel een prijskaartje aan. Hij durfde kennelijk niet de gok van de klok te nemen.
Achteraf had hij het beter wel kunnen doen. De prijzen lagen minder hoog dan we vooraf hadden ingeschat. Maar ja, dat is nu eenmaal het risico van vooruit (ver)kopen. De ene keer kost het geld, de andere keer prijs je jezelf gelukkig. Wat de bloemen echt waard zijn weet je toch pas echt op het moment dat je ze geoogst hebt.
Er zijn kopers die dat heel goed beseffen. Dat merk ik nu we wat vaker contact met ze hebben. Regelmatige afnemers die er totaal geen probleem mee hebben om de prijs per tak te laten bepalen door de dagprijs. Op maandag leveren voor de prijs van de vrijdag ervoor dus. Eventueel met een paar centen erbij omdat maandag altijd wat duurder is. En daar houd ik van. Zo laat je de klok meewegen in de waarde van de bloemen. Ook een vorm van klokversterken.
Andere kopers hebben daar geen boodschap aan. Die vragen om maand- of zelfs jaarprijzen. Hallo! Zo gaat de lol er toch af! Wat heb je eraan om al een jaar vooruit te weten wat je gaat verdienen? Als ik een vast inkomen zou willen dan ging ik wel ergens in vaste dienst werken. Bloemen kweken is toch juist zo leuk omdat je hoopt dat jouw product straks de pan uitrijst qua opbrengst? Gevolg is dat je aanbiedt voor een prijs die de klant al gauw te hoog vindt. Of die te hoog blijkt op het moment van leveren.
Al met al wordt het wel hectischer door de directe verkoop. Bestellingen die ’s morgens pas in de loop van de ochtend binnenkomen. Drie soorten matricaria op één kar die van verschillende locaties moeten komen. Niet vreemd dat het artikel over gerberakweker Aad Zuiderwijk al snel gedeeld werd in onze appgroep. ‘Een waarschuwende stem…’ schreef mijn broer erbij. En dat is terecht. Maar of we nog luisteren?
Kees van Egmond
