„Druk!” Is dat niet de het vaakst gegeven antwoord op één van onze meest terloops gestelde vragen? Een antwoord wat impliceert dat het goed met je gaat, want je bent druk. Maar is dat ook zo?
Ik vraag me wel eens af of dit antwoord mede debet is aan ons gestreste gevoel. Gaan we ons namelijk niet naar dat antwoord gedragen? Steeds harder werken en niet ophouden. Als een hamster in een rad, die steeds harder rent, maar eigenlijk niet vooruit komt. Een uitgesproken bevestiging van een knagend gevoel van te vaak op de tippen van je tenen te presteren.
En niet alleen wij doen druk, ook de natuur is hard aan het werk. Een natuurlijk fenomeen misschien, druk zijn? „Het spuit momenteel namelijk de grond uit.” We hoeven maar te knipperen met de ogen en alles is veranderd. Echter, we vergeten vaak dat dit vlugge tentoonspreiden van groen een kort tussentijds sprintje is, wat zorgvuldig is voorbereid.
Vroeg in het najaar, zijn die ontluikende blaadjes aangelegd en nu komen de knoppen snel tot ontwikkeling om zich daarna langdurig aan de zon te laven. Ik denk niet dat planten druk zijn. Ze bereiden zich zorgvuldig voor en reageren op de prikkels die zich aandienen.
Druk zijn is niet erg, zolang het een korte, tussentijdse sprint betreft. We ons goed hebben voorbereid en we daarna kunnen genieten van het resultaat. Druk zijn is uiteindelijk ook maar hoe je het benadert…
Als we nu eens de vraag: „Hoe gaat het met je?” beantwoorden met wat ons momenteel bezighoudt, verandert er ook een hoop. Voor mij geldt: „Momenteel deze column tikken, en daarna mijn schetsontwerp presenteren aan Tom in Dordrecht en aansluitend in eigen tuin ontluikende blaadjes kijken.” Voelt al een stuk beter dan zeggen dat ik druk ben. En jij, hoe gaat het met jou?
