Het zal een jaar of vijf geleden zijn dat ik bij de Vereniging van Hoveniers en Groenvoorzieners een cursus deed in het kader van professionalisering van het hoveniersbedrijf. Het was een cursus Begroten en Offertes maken van Joost van Dijk.
Hij gaf tal van bruikbare tips en adviseerde ook om de klant te laten betalen voor het maken van een offerte. Hij noemde het dan geen offerte, maar een ‘werkplan’. Een offerte is immers veel meer dan een prijsopgave. Het dicteert ook de volgorde van de werkzaamheden en heeft in nog veel meer opzichten een adviserende rol. Logisch dat je je voor dit tijdverslindende advieswerk goed laat betalen. Toch?
Ik vond dan ook dat Joost groot gelijk had: het leek me alleen geen realiteit. Het was crisis. Ik moest me nederig opstellen en blij zijn met elke uitnodiging om een offerte aan te bieden. Vaak merkte ik dat mijn potentiële klanten gretig gebruik maakte van mijn gratis adviezen. Ze lieten het werk echter door goedkope bedrijven of beunhazen uitvoeren.
Begin dit jaar had ik weer zo’n akkefietje. Ik kreeg een uitnodiging voor het doen van een offerte voor de aanleg van een zogeheten ‘duintuin’ met veel grassen.
Mijn offerte ontving de duintuinklant binnen veertien dagen, maar de dag voor de bespreking hiervan annuleerde deze onze afspraak: was al met een collega in zee. Wat een onfatsoenlijke streek. En wat een verloren onbetaalde tijd in een drukke periode!
Ik dacht terug aan de cursus van Joost van Dijk en besloot dat ik er klaar mee was: ik maak geen gratis offertes meer! Bij de eerstvolgende offerte-uitnodiging vroeg ik er €500 voor. Dat vond de potentiële klant reëel. Vraag ik me alleen nog af wat ik moet gaan vragen voor de offerte van de offerte van de offerte.
