Op de hoek van de straat woont Ed. Hij was de drogist van het dorp, maar die tijd is allang voorbij. Ed runt nu zijn tuintje rondom zijn huis alsof het zijn oude winkel is: een kakofonie van plantjes. Alles netjes in het gelid.
Als drogist weet hij veel van planten en hun medicinale gebruik. Salie tegen klamme handen, rozemarijn voor een goede menstruatie, een notenboom tegen de muggen. Sinds vorig jaar heeft Ed een stukje van het plantsoen geconfisqueerd, zaait er ooievaarsbek en ridderspoor. Een lust voor het oog. Als vanzelf ontstaat er een ontmoetingsplek voor de buurt. Er wordt gediscussieerd over zaaischema’s en Noord-Korea. Nu, in de winter, is alles bedekt met blad, wachtend op een nieuwe lente.
Vlak voor kerst: dieseldampen in de straat. Gemeentewerkers in oranje hesjes rooien alle plantsoenvakken leeg. Vlakken van Cotoneaster en Spirea verdwijnen één voor één in de container. Meewarig kijk ik het tafereel aan. Vraag wat ze met het tuintje van Ed gaan doen. „Alles moet weg, er komen hagen van Taxus”, laten de mannen enthousiast weten. Oude wijn in nieuwe zakken, denk ik. Maar ik zeg er niks over, wijs naar het hoekhuis: „Weet niet of zíj dat wel een goed idee vinden…” Groetend vervolg ik mijn weg.
De dagen erna wordt alles opgevuld met nieuwe grond. Plantklaar voor weer 10 jaar troosteloos groen. Ook Ed staat weer op zijn stekkie. Triomfantelijk kijkt hij me aan. „We gaan er hier met zijn allen iets moois van maken!” Ik reageer verbaasd. „Ja!” zegt-ie. „Nieuw beleid van de gemeente. Burgerparticipatie! Dus als jij nou effe een plannetje maakt…” Ed ziet het al helemaal voor zich. Niks oude wijn! Een eigenwijs plantsoen met bijzondere kruideniersplanten, dáár worden mensen blij van. We praten over engelwortel, ginseng, anijs…
Proost, op 2018!
