Mijn hele lijf doet zeer van die akelige vliegtuigstoel. En natuurlijk: koffers kwijt. Het allervriendelijkste Afrikaanse meisje blijft rustig als de computer, waar ze onze gegevens in probeert op te slaan, voor de derde keer op zwart gaat door uitvallende stroom op het vliegveld. Welkom in Afrika.
Gelukkig vinden we onze privé-chauffeur wél snel. En dan gaan we op weg naar ons eerste doel: stekjes. Inderdaad, stekjes uit Afrika. Ik probeer al een tijdje het idee los te laten dat het belangrijkste wat ik heb, mijn moederplant, dat ik dat zelf moet doen. Het zou zomaar kunnen dat er mensen of bedrijven zijn die het beter kunnen. Echt.
En zo ervaren we, op weg naar die stekjes, als eerste the African-massage. Hotsend en botsend rijden we over restanten van wegen. Ingehaald door een motor met een bankstel achterop, geblokkeerd door een kudde koeien midden in de stad of afgesneden door een van de triljoen brommertjes die zich door de hoofdstad wurmen. En niemand die zich druk maakt, of lijkt te maken. Hakuna matata.
Aangekomen bij de stekjes vallen we in de volgende verbazing. Voorover gebogen vrouwen, die duidelijk een ander scharnierpunt in hun heupen hebben, anders kan dit niet. Ze oogsten stekjes. Miljoenen. En er zijn procedures, controles, terugkoppelingen, een eigen dokter, een eigen kok, plezier en respect. Drip en drain worden bijgehouden. Er zijn verdampingsmodellen. Grafieken over de groei.
Eerlijk is eerlijk. Met al mijn ervaring kan ik moeilijk de vertaalslag maken en antwoorden geven op hun teelttechnische vragen. Werkelijk alles is anders. Een zachte stek van daar, is anders dan een zachte stek uit Nederland. Het is uitdagend.
Gelukkig is er in ons programma ook ruimte, ’om het land beter te leren kennen’. Ruimte om ’klimatologische omstandigheden en stabiliteit van het land’ waar je zaken mee doet in te schatten. Het geluid van een krakend hertenschedeltje in een door een zoeklicht gevangen leeuwenbek is ook niet alledaags in Nederland. Echt alles is anders.
Het is wel mooi. Weer op bijna 0 beginnen in je eigen teelt. Er gewoon weer eens echt over nadenken.
(Foto: Sjaak de Bloois)
