Als ik op vrijdagmorgen in alle vroegte op de tuin kom zie ik in de mailbox een bericht met als afzender correctiepartijinformatie@floraholland.nl. ‘In ons proces is een afwijking geconstateerd tussen de aanvoerinformatie en de aangevoerde partij. Via deze mail informeren we u hierover.’ Ai.
De bijlage open klikkend zie ik dat ik een partij heb gemaakt met een fotocode die niet bestaat. Het gevolg daarvan is dat de partij terecht komt in een andere veilgroep, de fotolozen, en die worden voor straf helemaal achteraan geveild. Lik op stuk.
Ik zoek in mijn EAB-programma de kar op waarom het gaat. Ze hebben gelijk. Het had code 62 moeten zijn en ik heb 60 ingevuld. Vast in de war geweest met de lengtecode die er pal naast staat. Stom. Eigen schuld, dikke bult. Toch even proberen of er nog iets te redden valt. Ik bel de productreclamatie en leg een en ander uit. Ze gaat haar best doen maar kan niets beloven. We gaan het zien. En dat allemaal om kwart voor zeven ’s morgens.
Het gebeurt in een week waarin ik regelmatig verzucht ‘als iedereen nu eens wat minder fouten zou maken…’ Het energiebedrijf dat een verkeerd bankrekeningnummer gebruikt en niet reageert. Een leverancier van tafels die een beschadigd exemplaar moet komen ruilen. Een adviseur die beloftes niet nakomt. Zo’n Wilders die een nepfoto van Pechtold de wereld in stuurt.
Dezelfde middag belt de veilingmeester uit Rijnsburg. ‘Je had vanmorgen een karretje matricaria zonder foto, weet je dat?’ Ik zucht nog maar eens diep. ‘Ja, ik weet het. Ik had een verkeerde code gebruikt en daar zat geen foto aan verbonden. Maar de prijs viel alles mee zag ik.’ Hij lacht. ‘Ja, je werd achteraan geveild maar toevallig was dat precies achter je andere kar aan, want op vrijdag ben je toch altijd al laat aan de beurt.’
Leven zonder fouten, het zit er niet in. Al scheelt het wel een stuk als je ook toegeeft dat je af en toe mis zat. Da’s beter dan de onkreukbare uithangen. Ik vraag me weleens af hè, zou Wilders dat nu niet snappen?
Kees van Egmond
