Iedereen krijgt er mee te maken, familieomstandigheden. Ouders worden hulpbehoevendheid of ziek en moeten worden opgenomen. Een zus die haar man verliest. Meestal komen deze omstandigheden niet alleen, heb ik onlangs ervaren.
Het was einde zomer en mijn zwager was inmiddels zo ziek dat hij niet lang meer te leven had. Dezelfde periode werden mijn vader én mijn moeder opgenomen in ziekenhuizen over het land verdeeld.
Het was een emotionele en drukke tijd, de dagen bestonden uit bellen en overleggen, bezoekuren bezoeken, post ophalen, troosten door een luisterend oor te bieden, boodschappen te doen en lekker te koken. De wijn vloeide daarbij rijkelijk.
Dan is het een hele kunst om tussen al deze bedrijven door mijn eenmansbedrijf (‘eenvrouwsbedrijf ‘ mag niet van spellingcheck) draaiende te houden. Het bellen en mailen is iets dat niet samen gaat met werken in de tuin. Geen enkele mobiele telefoon is modder- en regenproof. Het is een hele kunst om op te nemen wanneer je met je hoofd in de bosjes hangt en je een regenjas aan hebt en je de telefoon wijselijk in een laag eronder hebt gestopt. Menig oproep wordt zo gemist.
Een secretaresse heb je niet als zzp’er, maar met alle nieuwe technieken van nu is dat eigenlijk helemaal geen probleem. Terugbellen op een droger en handiger tijdstip is zo geregeld. Toch is dat net even anders wanneer je door dokters en ziekenhuizen gebeld wordt. Nummer ‘Anoniem’.
Het voordeel van zzp’er zijn is natuurlijk wel dat ik zelf bepaal of ik die dag wel echt moet werken. Er is, wanneer je zo alleen werkt, veel persoonlijk contact met de klanten. Zij vertellen jou wat er in hun leven speelt en zo heel af en toe doe ik dat ook. Bij de koffie of de lunch, soms zelfs onder het genot van een zelfgemaakte soep of een versgeperst sapje van eigen oogst, bespreken we het leven. In goed overleg kan de planning altijd wel aangepast.
Maar áls ik dan wel aan het werk ben en bijvoorbeeld onkruid moet wieden, dan wil ik ook het liefst een border met zevenblad, dan ben ik blij! Op de knieën met het hoofd op ‘nul’ en met beleid de hele border ontdoen van deze malse witte wortels. Het is therapeutisch lekker wanneer je zeker weet dat je de héle wortel te pakken hebt! Mijn werk is dan inderdaad: ‘Lekker met mijn handen in de aarde’.
