Bakkie

U kent dat wel, vol goeie moed begin je aan een nieuw project. Het plan is goedgekeurd, de handtekening gezet en de voorschotnota betaald. Niets kan een succesvolle aanleg van de tuin in de weg staan.

„Koffie?” De opdrachtgever kijkt je met lichte ironie aan. Het water komt met bakken uit de hemel. De grondwerker staat met drie man en een kraan en een dumper paraat om aan de slag te gaan. Eerst maar koffie. Het intermezzo wordt dankbaar gebruikt om alle ins en outs even goed door te nemen. Welke struiken bleven ook al weer staan, wat is het nulpunt, waar gaat de overtollige grond naar toe… De bui is over. Lets go! De diesels worden gestart en de eerste kuub grond wordt verzet. Als alles en iedereen volop draait brengt een nieuwe bui vers hemelwater. Binnen een paar uur is de straat een zootje en loop je als een verzopen kat met een onleesbare tekening hoogtes uit te zetten.

„Stoppen of doorgaan?” Je overlegt met de machinist. Die zit met radio 538 hoog en droog in zijn cabine. „Het gaat toch goed? We hebben al 20 m3 de tuin uit!” „Ja maar.. en ik dan?…” denk je, bijna hardop”, maar je slikt de woorden in. Niet zeuren nu. Er worden meters gemaakt. Je strijkt het natte vodje wat ooit de werktekening was, nog eens glad achter het insteekhoesje. De vijver is bijna helemaal uitgegraven. Dat gaat supersnel! De opdrachtgever komt kijken. Het regent nu onophoudelijk en om hem goed te woord te staan besluit je even naar binnen te komen.

Als je terugkomt is de derde container inmiddels weg. Ineens zie je het. De vijver is veel te groot uitgegraven! Waar eens een sjalon stond voor een hoekpunt is nu een gapend gat. En dat over de hele lengte. Stom! Je roept de machinist aan. Die kijkt vol onschuld. „Dacht dat die andere sjalon de maat was…” Weer slik je een woord in. Het heeft nu niet veel zin om krachttermen te gebruiken. Stoppen met die handel. De spullen worden opgeladen en met de laatste regen sta je de straat te vegen. Wat een smeerboel…

„Koffie?” weer de opdrachtgever. Achter een dampende mok kom je weer een beetje bij. Wat is er fout gegaan? Allereerst is er natuurlijk heel veel goed gegaan. Er is hard gewerkt met een prima resultaat. Alleen iets te veel. Duidelijk is dat de communicatie niet goed was. Is ook lastig onder deze omstandigheden. Vaker overleg is dan cruciaal. Gewoon machines stilzetten en naar binnen. De opdrachtgever schenkt nog een keer bij en je laat het je smaken. Wat een bakkie al niet doet.