Als ik thuis kom ligt er een rouwkaart. Jaap is overleden. Jaap? Ik kijk nog eens. En dan zie ik het. Jaap is overleden! Jaap… dood? Ik kan het niet geloven! Ik lees het nog eens… en nog eens „…met moed zijn ziekte gedragen… groter dan hijzelf..”
Op de achtergrond is een wazige foto gemonteerd. Grote vent, type teddybeer, turend naar de einder. Met een schok is er het besef. Jaap is dood!
Het was denk ik eind jaren tachtig. Een tuin bestond nog uit een plek met grindtegels, eiken biels en coniferen. Voor een tuin in Noordwijk had ik echter een pergola bedacht waar ik Meranti-delen voor wilde gebruiken en zo kwam ik voor het eerst bij de houthandel waar Jaap de scepter zwaaide.
Jaap, twee meter hoog, volle buik, blond sluikhaar. Iemand die je aankeek en volle aandacht voor je had. Dan had ik een liggertje nodig en dan stond ik tussen die aannemers die altijd haast hadden en hun eigen taal spraken. In het kleine kantoortje was er een complete chaos met overal briefjes en rinkelende telefoons. Jaap stond er tussen, als het oog in de storm. „Ik loop wel effe met je mee…” en op zijn gemak liet hij je de mooiste deeltjes zien, ondertussen geïnteresseerd in wat je bezig hield. Bij Jaap voelde je je werkelijk op je gemak. Kon je jezelf zijn. Pretentieloos. Ik kwam er niet vaak, maar altijd was er de herkenning, altijd die ontspannenheid, altijd die volle aandacht.
En nu krijg ik het bericht: Jaap is overleden. Gewoon, dood gegaan… zo maar. Ik voel me machteloos en boos.
Stephen Covey beschreef zeven eigenschappen over effectiviteit. Eigenschap 2 heeft als titel: ‘Begin met het einde voor ogen’. „Stel je voor dat je naar een begrafenis gaat… Je parkeert je auto en stapt uit… Je ziet vrienden en familieleden staan… Je loopt naar voren en kijkt in de kist. Plotseling zie je jezelf liggen. Dit is jouw begrafenis. Al die mensen zijn gekomen om jou de laatste eer te bewijzen… Wat zou je willen dat deze mensen over je gaan zeggen? Wat voor een echtgenoot was je? Wat voor een vader of moeder? Wat voor een vriend? Wat voor een collega? Kijk eens goed om je heen. In welk opzicht hoop je dat je iets hebt betekend in hun leven”
Sinds kort weet ik het antwoord op deze essentiële vragen: een klein beetje Jaap. „’t is zoals het is…”
