Zo had ik het bedacht. Als ik in de middag vanuit Parijs weer de trein naar Nederland neem, kan ik in de ochtend mooi een nieuwe kwekersgroep in de regio Parijs bezoeken. Vijf kwekers rondom de Franse metropool die sinds begin dit jaar gezamenlijk orders invullen.
Omdat ze dat in hun eentje steeds moeilijker kunnen.
Mooi niet dus, de groep blijft vooralsnog een gesloten boek. Bij het weigeren van een afspraak werd er expliciet bij vermeld dat de kwekerijen afzonderlijk ook niet open waren. Wat jammer nou. Ik hoef dus ook niet spontaan zo’n kwekerij op te rijden. Spontaniteit kan tot verrassingen leiden. Misschien zou de kweker face-to-face toch wel willen praten over de gezamenlijke afzet, of alleen onder ons. Of de kweker blijkt ongekende technologie te gebruiken die wel in de publiciteit mag komen.
Gelukkig kon ik een alternatief regelen rond Parijs. Een cash & carry in het noordoosten van de metropool, geheten Verte Ligne. Een jaar of wat geleden had de eigenaar me toegezegd dat ik welkom ben voor een reportage of zo. Hij herkende me nog. Had het wel druk, maar maakte tijd voor me. En dat waardeerde ik natuurlijk enorm.
De laatste kilometers naar Verte Ligne waren rustgevend. De cash & carry ligt namelijk niet in het uitgestrekte stedelijk gebied van Parijs, met een wirwar van hectische snelwegen, flats en industrieterreinen, maar net buiten een dorpje in een glooiend landbouwgebied.
Bij Verte Ligne was het dus lekker druk. Er gingen nog steeds orders de deur uit voor tuinaanleg in Parijs. De eigenaar verontschuldigde zich nog voor de cash & carry, omdat deze er volgens hem nu niet zo fraai uitzag door alle handel. Niet zo fraai? Als er handel is, lijkt mij dat juist heel fraai, want daar doe je het tenslotte voor.
Het werd mij snel duidelijk dat Verte Ligne een heel groot sortiment biedt, van vaste planten tot grote bomen en solitairen. Soorten met multiculturele herkomsten, van Australische boomvarens tot Japanse macrobonsais, van Nederlandse buxus tot Franse rozen. En als iets niet op voorraad is, bestelt de cash & carry dat bij – op kantoor waren namen zichtbaar van diverse toeleveranciers.
Inkopen en verkopen, dat doet Verte Ligne, aldus de eigenaar. Is dat ook een vorm van samenwerken, vroeg ik me nog af, met hoveniers en kwekers? Of is dat gewoon handel?
Ach, zijn die vragen hier wel relevant? Ik maak waarschijnlijk toch een aparte reportage over de cash & carry. Ik ging hoofdzakelijk naar Frankrijk voor samenwerkende kwekers: dat wordt een ander verhaal.
En nu de auto afleveren in Parijs, per spoor weer op hoge snelheid naar Nederland en de boel uitwerken tot artikelen.
Au revoir!
