Zijn we er toch weer ingetuind. We hadden nog zo afgesproken om corona met wortel en tak uit te roeien. Maar de bloemetjes moesten zo nodig toch buitengezet. We zijn niet zo goed in de kat uit de boom kijken. We dachten dat we op rozen zaten. Maar intussen krijgen veel te veel mensen een tuintje op hun buik.
Nee, 2020 ging echt niet over rozen. Al groeiden er hier en daar wel viooltjes tussen het onkruid. Maar er schuilde een addertje onder het gras en dat was covid. Afgelopen jaar schilden we aardappels met de bijl en we hadden zelden vaker met dit bijltje gehakt. We werden het bos ingestuurd waardoor we de bomen niet meer zagen. Man, man, wat voor een boom zouden we kunnen opzetten over dit coronagedoe.
Stonden we in maart klaar om eens flink de bloemetjes buiten te zetten, bleek ineens dat bloemen nog geen vruchten zijn. Zelfs onder de distels waren nog doornen gezaaid. Het ging echt elk perk te buiten. Ik zou zo graag zeggen, zand erover en een beter jaar voor 2021, maar in de schaduw groeit vaak nog niet veel. Het lijkt erop dat we nog even op een houtje moeten bijten.
Maar hey, laten we de bijl niet aan de wortel leggen of erbij neer gooien. We lopen echt nog niet op ons laatste gras. Het gras is zo groen als je zelf beleeft. Bovendien, wie niet zaait zal niet oogsten. En wie wil maaien zal moeten zaaien. Geen kwaal zo erg of er is wel kruid tegen gewassen. Een boom valt niet bij de eerste slag.
Laten we in 2021 niet van de hak op de tak springen. Wij zijn toch allemaal vakmannen van de koude grond? De eigen tuin wordt de eigen veilige hof van Eden, vergeet dat niet. Het beste moment om een boom te planten was twintig jaar geleden. Het op een na beste moment? Vandaag!
Enthousiasme wordt een bloem die in vele tuintjes bloeit! Want met de vingers in het zand worden de meeste coronakilo’s verbrand. Nog even door de zure appel heen bijten, maar dan gaan we zeker de vruchten plukken.
Veel succes in 2021, we zijn er vast weer bij. Onkruid vergaat immers niet.
